ดอกหญ้า ผู้จองหอง หยิ่งผยอง มองกล้วยไม้ อยากได้เป็นคู่ใจ ไม่คำนึงถึง เผ่าพันธุ์ ไม่มอง ความต่ำต้อย ยิ้มใหญ่น้อย คิดเพ้อฝัน เฝ้าหวัง ว่าสักวัน ตัวของมันจะสูงเทียม ยืดตัวให้ สูงขึ้น หญ้าหยัดยืน หวังเต็มเปี่ยม หญ้าเอ๋ย..ช่างไม่เจียม พร้าถางเตรียม ปลิดชีวา มิทันพร้า จะถางพง ลมก็หลง พัดแรงมา ความสูงของดอกหญ้า ปลิดชีวา ตัวมันเอง
ปตารมินทร์ 14 ก.พ. 2549 14:53 น. - ID 86530 
2098
1
0
14 กุมภาพันธ์ 2549 15:11 น. - comment id 560788
เฉกเช่นปุถุชน อย่าหลงตนลืมชาติพันธุ์ หวังเพียงได้ถึงฝัน มิคำนึงถึงชั่วดี ต้นร้ายปลายจึงหัก ไม่สร้างหลักเสียก่อนนี่ โทษทัณฑ์บรรดามี จึ่งตามชี้เหตุแห่งกรรมหวัดดีครับ
14 กุมภาพันธ์ 2549 17:08 น. - comment id 560832
ตำนานรัก...ต่างเผ่าพันธุ์ ต่างก็มาจากดินนะคะ เป็นดอกหญ้า สู้เพื่อรักจะเป็นไรไปคะ เจ็บก็ยอมค่ะ
14 กุมภาพันธ์ 2549 21:32 น. - comment id 560908
เขียนได้ถูกอารมณ์อีกแล้วค่ะ... ต่างกันตรงที่.. ดอกหญ้าบางดอก.. บางชนิด มองเห็นแต่ความต่ำต้อยของตัวเอง.. จนต้องถอยห่างจากบางสิ่งที่ สู ง ก ว่ า... ก็เท่านั้น....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
