อรุณสวัสดิ์

กะเรกะร่อน

อรุณสวัสดิ์  พิราบขาว
เริ่มเที่ยวบินปวดร้าวแต่เช้าฉาย
เห็นขอบฟ้าขลิบทองผ่องเรืองราย
เจ้าหมายแตะปีกปลายเพลิงอำพัน
เจ้าท่องฟ้าตามหาสันติภาพ
กลางกระแสลมบาปโหมบุกบั่น
กลางกระสุนทะลวงกราดรุกฟาดฟัน
อันสาดโยนจากชนชั้นกระสันไฟ
โลดถลาเตลิดลีบเข้ากลีบเมฆ
มือใดเสกเลือดนภามาขับไล่
กระเจิงขวัญ กระจายสิ้น เสรีไท
จะร่อนลงแหล่งใด....ล้วนเถือกทา
มิคสัญญีสุดขอบฟ้าฝั่งสวรรค์
แดนสายัณห์ขื่นขรมระบมบ้า
ฤา แสงทองทาบเลื่อมรุ้ง คือ มายา?
เที่ยวบินเดี่ยวแปลค่า เขตอนันต์
ราตรีสวัสดิ์  พิราบขาว
อาบแสงดาวคืนหม่นอันมืดฝัน
ทุกหยับปีกทบหวาดช้ำทุกค่ำวัน
ทุกเปลวทองทาบขวัญ...ต้องเดินทาง !
..........................................................
( เมื่ออรุณสวัสดิ์   พิราบขาว
เริ่มเที่ยวบินปวดร้าวแต่รุ่งสาง
เห็นขอบฟ้าขลิบทองผ่องโรจน์ราง
เจ้าหมายจรดปีกหว่าง สันติภพ)
........................................
เปิดข่าวในบ้าน.....ในบ้านก็วุ่นวายเสรีภาพภายในบ้าน
เปิดข่าวนอกบ้าน.......ระหว่างหมู่บ้านก็ทะเลาะกันโดยอ้างเสรีภาพ
รู้สึกเหมือนว่า......ไม่ว่านิวาสถานแห่งไหน  ของใคร
ก็ดูร้อนรุกไปหมด
ติสตู คิดแผนห้ามทัพศึกพ่อ  โดยการปลูกดอกไม้
ติสตูปลูกดอกไม้ในบ้าน  แล้วปลูกในสวน  แล้วปลุกในหมู่บ้าน
ติสตูปลูกดอกไม้ในคุก  ปลูกดอกไม้ให้คนในหมู่บ้านเดียวกัน
ติสตูตามไปปลูกดอกไม้ในกองทัพ  ในอาวุธ
เมื่อสมเด็จพ่อพระราชาสั่งยิงปืนใหญ่
"ดอกไม้  ดอกไม้  และดอกไม้  เข้าประหัตประหาร ดอกไม้ ดอกไม้ ดอกไม้"
เพราะเป็นดอกไม้....สิ่งที่หลงเหลือจึงปรากฏเป็น  ดอกไม้สว่างไสวไปทั่วท้องฟ้าและแผ่นดิน
ติสตู  เจ้าชายของดอกไม้
คิดถึงหนังสือของ Maurice Druon
ติสตูนักปลูกต้นไม้