เขียวดอกจอกลอยลายพรายผิวน้ำ หากไต่ถามถึงจุดหมายใช่ยิ่งใหญ่ ดุษณีกฎอาสัญแห่งวันวัย อยู่ภายใต้เงาอาทิตยมณฑล เขียวเลื่อมเขียวใบตองคล้องร่องกล้า งามบุหงาดอกแคเคล้าสายฝน โอนอ่อนตำลึงไพรเกี่ยวใจคน ผักพืชผลสารพันนั้นแสนงาม เดียวดายพุ่มกระถินกลิ่นชนบท น้อมประณตสายลมทุ่งสยาม ดอกโสนแย้มคอยคู่อยู่ทุกยาม รอดอกขจรหอมข้ามความยากจน สวยสายบัวบังใบกลางหนองบึง งามลึกซึ้งพระเณรทุกแห่งหน กระชอมดอกเหลืองไพลในตำบล อวลระคนหอมข้าวใหม่มะลิลา หอมกระเทียมยามเทียมเกวียนเมื่อรุ่งราง กรุ่นควันไฟลอยพร่างกลางพรรษา หอมศีลงามน้ำปรุงอุบาสิกา อบผวยผ้าซิ่นฝ้ายลายน้ำไหล ถั่วฝักยาวรู้ชีพนี้มิยืนยาว เหน็บหนาวผิงเตาถ่านข้าวหุงใหม่ รุ่งอรุณแล้วสว่างมาสว่างไป กระทงตองเขียวไสวมีโรยรา ยอดผักบุ้งมุ่งทอดสู่ธาราธรรม ระงมงำลำนำท้องทุ่งคุ้งภูผา ปลีดอกกล้วยสลายหวีมรณา ต่างปุจฉาธรรมชาติบนแผ่นดิน พรวนพรายมะเขือพวงพรรลาย มิมุ่งหมายยศศักดิ์รักท้องถิ่น ไหววิญญาณช่อสล้างร้างมลทิน กรุ่นกลิ่นดอกไม้ละเอียดอุ่นไอ ยอดสะเดาใครเขาว่าขี้ข้าผัก ดูน่ารักหนักหนาหาใช่ไม่ ขิงก็ราข่าก็แรงแก่งแย่งสิ่งใด ต่างมุ่งไปสุดทิศจิตกาธาน พลิกแปรโลกผืนหล้าอรัญญิกาลัย อายตนะไหนฤาศรัทธากว่าเขียวขาน เครียวกิ่งใบกสิกรรมอันตระการ อภิบาลกษัตริย์เจ้าอัมรินทร์ สิ้นพืชผลธัญญาหารวิมานข้าว บางลำเนาเหน็บหนาวธัญศิลป์ หมดหนทางปัญญาทำมาหากิน ขอดขุดแผ่นดินขายทุนนิยมระยำ เร่งรำลึกคุณแผ่นดินพันธุ์ไม้เลื้อย ก่อนเน่าเปื่อยอสุภซากจมดินถลำ อิ่มข้าวปลาแก่นผักเขียวทุกเคี้ยวคำ เริงลำนำมนต์อาตมันสุวรรณภูมิ -------------------------------- ท่ามกลางวิมานกสิกรรมเขียวไสวแห่งตำบลชนบทนั้น บัดนี้การกสิกรรมในพระราชดำริแห่งองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทิพยทฤษฏี บิดาแห่งการเกษตรแบบทฤษฏีใหม่ นำน้ำตาแห่งปิติมาสู่ พืชผักงอกงาม พลิ้วไสวอยู่ในตำบลชนบท เรียบง่าย สันโดษ หากทว่าน่าภาคภูมิ. ด้วยศรัทธาและมุ่งเห็นประโยชน์แห่งการเกษตรแต่ปางบรรพ์ พระเจ้าอยู่หัวแห่งสยามจึงได้ทุ่มเทพระวรกายพัฒนาการเกษตรยั่งยืน ทรงประทานฝนหลวงที่เสมือนฝนเดือนหกที่โปรยรดไร่นาเกษตรกร ให้บรรดาพืชผักใหญ่น้อยได้ผลิดอกออกผล ผลิคุณค่าให้แผ่นดิน ให้ฝรั่งมังค่าอิจฉาตาลุกเป็นไฟ บังอาจเอาเงินงามมาล่อ บ้างยอมเป็นเขยชาวนาแม้มิใช่เพราะรัก ชาวสยามสมัยนี้ถือว่ามีโชค มีข้าวกิน มีที่ดินมีผืนนามีแผ่นดินเกษตร ถึงยากจนอย่างไรก็พอเลี้ยงชีพได้ มิหวังให้กระแสทุนนิยมย่ำยีระยำ พ่อบอกว่า การเกษตรกรรมคืออาหารแห่งอารยะ เป็นเครื่องหมายบ่งบอกถึงอารยะธรรมมนุษย์... แล้วเหตุใดเล่า ชาวไทยทุกวันนี้จึงหนีรากเหง้าแห่งอารยะธรรมตัวเอง นึกไปแล้วก็น่าเสียดายที่ไทยเราสูญเสียจิตวิญญาณดีงามแห่งสุวรรณภูมิ ให้กับกระแสทุนนิยมนิรันดร์กาล.
ลำน้ำน่าน 4 ก.พ. 2549 02:32 น. - ID 86079 
2037
7
0
4 กุมภาพันธ์ 2549 04:42 น. - comment id 558126
ปล่อยให้พวกเขาเล่นหุ้นกันไป เรากลับมากินยอดกระถิน น้ำพริกปลาทูดีกว่า อิอิ กลอนงดงามมาก นาน ๆ จะได้ชื่นชมสมอยาก
4 กุมภาพันธ์ 2549 07:17 น. - comment id 558136
กลอนเพราะมากครับ
4 กุมภาพันธ์ 2549 09:11 น. - comment id 558165
ภาพสวย กลอนก็สวย สวัสดีค่ะพี่นิว หายไปนานเลยนะคะพี่นิว คิดถึงจังค่ะ
4 กุมภาพันธ์ 2549 10:01 น. - comment id 558169
เขียวเขาเขียวข้าวเขียวผัก คืออาณัติธรรมอันยิ่งใหญ่ คำจุนหมุนโลกเอื้อวัย สัจจะสอนใจพึ่งพา เขียวทุ่งปรุงทิพย์รอยไถ เหงื่อไคลสาบควายกลายกล้า กลิ่นโคลน คน หลอมปนพสุธา แปรมาเป็นรวงระย้าสีทอง เคลียตาเคลียใจพุ่มกระถิน มิมีวันสิ้นมนต์ลอยล่อง หอมเกินใดบริสุทธิ์ใสตามครรลอง นาทองนาไทยใจไม่จน บัวบานตระการเหนือหนอง รับสายทองสอนธรรมทุกหน ขมิ้นข่าตะไคร้เคียงกระท่อมทุกตำบล คู่คนคู่ครัวเคียงนา หอมข้าวใหม่รับอรุณแรก มะลิอวลแทรกกลิ่นน้ำค้างกลางพรรษา สู่อุโบสถถือศีลสมาธิภาวนา หิ้วตะกร้าลายงามดอกพิกุล น้ำพริกมะเขือแฟงแตงร้าน ทอดย่านโอบยอดทุกทิวาหมุน ทุกข์ทนจนยากฝากอิ่มอุ่น กี่รุ่นกี่กาลผ่านมา เตาถ่านปะทุหม้อดินน้ำข้าว ไผ่หลาวเป่าไฟในอุษา ข้าวหอมเดือดแดงสร้างไทมา คือปุจฉาดิบเดิมสัจจธรรม เขียวข้าวกลายสีเป็นเลือด หวังมิเหือดแห้งวิถีรินร่ำ เกษตรทฤษฎีใหม่น้อมนำ ไทยทำไทรักผืนดิน ยอดสะเดาขมนักใช่ผักหวาน บุราณนำมาสอนใจมิรู้สิ้น ยามรักน้ำต้มผักหวานฉ่ำพร่ำระริน แค่ลมลิ้นลมลวงบ่วงทุกข์พันธนา ไร้เขียวไร้ข้าวรับทุกข์ น้ำตาลสุกไหม้ลามเหว่ว้า ผืนดินแตกระแหงกัปป์กาลเวลา ปรารถนาใดเล่าเท่าอิ่มท้อง มิสายไปหากมิใจดวงพิสุทธิ์ อย่ารู้หยุดสืบตำนานไททั้งผอง ข้าวในนาปลาในน้ำตามครรลอง ทรัพย์เนืองนองยังรอท่าอย่าล้าใจ กราบบูชาดินน้ำฟ้าแม่พระโพสพ รู้สยบกินกามเกียรติสร้างจิตใส รู้พอดีพอเพียงสมถะใจ คือยิ่งใหญ่เกินค่าทุนนิยมระทมทุกข์ หวังแผ่นดินสิ้นทุกข์วิปโยค รังสรรค์โลกวิถีงามสงบสุข หันกลับมองธรรมชาติสอนธรรมมวลมนุษย์ คือ*วิมุตติมาลี*รอคลี่บานประดับใจ.. (ทุกดวงใจไทยสุวรรณภูมิพุทธิ์)
4 กุมภาพันธ์ 2549 15:04 น. - comment id 558298
:)
4 กุมภาพันธ์ 2549 20:43 น. - comment id 558351
มาอ่านงานที่ดีๆ ขอรับ
5 กุมภาพันธ์ 2549 13:45 น. - comment id 558464
สหายรักงามเหลือเกิน งามเกินจะกล่าวอ้างใดๆได้ สมแล้วเป็นยอดกวีชายแห่งสยามเวปฯนี้ รักเสมอมันไม่ค่อยได้เจอแต่คิดถึง
6 กุมภาพันธ์ 2549 21:12 น. - comment id 558774
6 กุมภาพันธ์ 2549 21:15 น. - comment id 558775
อ่านแล้วลบด้วยนะคะลำน้ำน่านนน เพราะ ตั้งใจก๊อปนิ๊ดเดียวยาวพรืดเลยค่ะ..อิอิ
6 กุมภาพันธ์ 2549 21:22 น. - comment id 558779
17 กุมภาพันธ์ 2549 18:03 น. - comment id 561659
สวัสดีครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
