แค้นที่พรรณาออกมาไม่ได้

ไม้หวึ่ง

สวรรค์บันดาลประทานชีวิต
เหตุไฉนริดรอนอายุขัย
บ้างม้วยมรณาปัจฉิมวัย
บ้างประสบภัยแต่ในครรภ์
แรกวิโยคกำสรดคร่ำครวญร้อง
เคราะห์กระหน่ำซ้ำสองให้โศกศัลย์
อรุณเรืองรองกลับพลิกผัน
ชีวิตยังเปราะบางกว่าน้ำค้าง
รำลึกผู้ล่วงลับไม่หวนคืน
นั่งทนฝืนพลุ่งพล่านเสียกริยา
ฟ้าสูงไร้บันใดเกินเอื้อมคว้า
แค้นนี้จะพรรณาต่อผู้ใด...				
comments powered by Disqus
  • กัณมัทรี

    24 มกราคม 2549 11:47 น. - comment id 555118

    ร่างกายสูญสิ้นโศรกตรม
    
    อกขมขื่นนักหนักหนา
    
    สิ่งใดใดในโลกล้วนอนิจจา
    
    เกิดมาต้องจากศูนย์สูญสิ้นไป...
  • ปักปลายฝัน

    24 มกราคม 2549 17:30 น. - comment id 555256

    เราเกิดมาใช่เลือกเกิดสมใจหมาย
    แม้สวรรค์จะเบี่ยงบ่ายคล้ายกลั่นแกล้ง
    แต่ยังเห็นฟากฟ้าไกลรำไรแสง
    จงออกแผลงทำดีพลีกายา
  • extreme life

    24 มกราคม 2549 18:03 น. - comment id 555271

    อย่างน้อยก็ได้ระบายออกมาผ่านบทกลอนหน่า 12.gif
  • สายน้ำสีเงิน

    8 มิถุนายน 2549 11:17 น. - comment id 582659

    อันชีวิตคือสิ่งที่เปราะบาง
    บ้างก็วางชีวาวายที่ตรงหน้า
    บ้างเพียงแค่หนึ่งกระพริบที่หลับตา
    บ้างโหยหาโหยไห้ก่อนดับลง
    บ้างร้องร่ำเรียกร่างที่ดับสูญ
    บ้างอาดูรอาลัยไร้ประสงค์
    บ้างกอบเกียรติชีวาที่ดับลง
    บ้างยืนยงต่อไปจวบจบกาล
    สุดแท้แต่บุญกรรมที่บรรจบ
    ที่ยื้อยุดภัยประสบที่สืบสาน
    อดีตชาติอาจองค์ดลบรรดาล
    สิ่งสุดท้ายก็พบพาลซึ่งนิรันดร์

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน