เคยเจอแบบนี้บ้างไหม?

เพชรพรรณราย

*******************************************
ฉันเหนื่อยหน่ายสิ่งรอบกายทั้งชายหญิง
เบื่อทุกสิ่งยิ่งอารมณ์จมหม่นหมอง
อาจเพราะถูกผูกพันธะละใฝ่ปอง
ให้จำต้องทนอยู่อดสูใจ
อยู่ในกรอบรอบด้วยกฎกำหนดเห็น
ที่ยากเว้นลำเค็ญใจให้หมองไหม้
ด้วยอำนาจประกาศไว้ในวินัย
ทำอะไรใยคอยจ้องเฝ้ามองดู
อาศัยกฎกำหนดไว้ตามใจตน
โดยไม่สนคนอื่นฝืนใจอยู่
และมิอาจคัดค้านทัดทานสู้
จำอดสูอยู่ลึกลึกนึกหยันเย้ย
สมควรหรือถือผู้ใหญ่ไร้สำนึก
มิตรองตรึกฝึกรับฟังยังคำเอ่ย
มิเปิดใจให้ยอมรับปรับความเลย
คนเคยเปรยจึงเฉยชาอ่อนล้าใจ
ชอบโยนส่งลงความผิดให้ผู้อื่น
ไม่เคยตื่นยืนรับกับผิดได้
โทษผู้น้อยพลอยรับกรรมช้ำฤทัย
ว่าตนใหญ่ใช่ทุกอย่างวางค่าตน
มากหลักการผ่านร้อนหนาวกล่าวว่าแน่
เนื้อจริงแท้แค่ยกตนจนสูงล้น
ทำมิได้ในความข้อฉ้อความคน
ยกเหตุผลสาธยายขยายความ
จนไร้แรงแห่งศรัทธาค่าผู้ใหญ่
พูดความใดใจระอาพาขีดข้าม
แค่รับทำด้วยจำอยู่ทุกผู้นาม
แค่ทำตามให้จบไปในวันวัน
จึงเหนื่อยหน่ายถ่ายท้อต่อชีวิต
เฝ้าอุทิศด้วยใจจริงด้วยมุ่งมั่น
ผลที่ได้กลับทำลายให้ร้ายกัน
ควรแล้วหรือที่ฉันหมั่นทำดี
ฉันเพียงรอเวลาพากายจาก
ทนลำบากไม่นานนักจักหลีกหนี
ห่างผู้คนเอาแต่ใจในชีวี
จบเท่านี้อย่าพานพบกันอีกเลย
*****************************************
คุณเคยรู้สึกไม่พอใจใครบางคนไหม?..
คนที่ทำงานด้วยกัน..
คนที่อยู่บ้านเดียวกัน
หรือแม้แต่คนที่พึ่งเจอกัน
ในสายตาเรา ในความรู้สึกเรา
เรามักจะมองว่าสิ่งที่เขาทำ
มันตรงข้าม กับสิ่งที่เราอยากจะให้เป็น..
หรือบางครั้งเราก็ขุ่นเคืองโดยไม่ทราบสาเหตุ
มีคนอยู่ประเภทหนึ่ง ในที่ทำงานของผมเอง..
เขาคนนั้น..เป็นหัวหน้าที่สูงขึ้นไป ..
แต่ไม่ใช่ผู้นำเลยซะทีเดียว..
คนคนนั้นนะหรือ ผมไม่พอใจเขาเป็นอย่างมาก..
เขาเป็นคนที่ทำงานเอาแต่ใจตัวเอง..
จะเอาอะไรจะต้องได้ในตอนนั้น..
หรือบางครั้ง ผมรู้สึกว่า เขาไม่รักษาน้ำใจระหว่าง..
เจ้านาย..กับ..ลูกน้องเลย..
คุณคิดดูสิ?.
ในเวลาที่มีแขกระดับสูง..หรือระดับวีไอพี..
เขามักจะพูดคล้ายกับว่าเอาใจสารพัด..
พูดกับเราด้วยถ้อยคำอ่อนหวานปานจะกลืน..
แต่เมื่อใดที่เขาคนสำคัญจากไป.
ถ้อยคำที่พูดออกไปมักจะมีคำหยาบคายเสมอ..
และจะเป็นลักษณะนี้แทบทุกครั้ง
ในสายตาที่ผมเข้ามาทำงานกับเขาวันแรก..
ผมบอกตามตรง..ผมประทับใจในถ้อยคำพูด..
ที่ล่อหลอกด้วยสีสรรด้วยการหว่านล้อม..
แต่ในตอนนี้..สายตาที่ผมมองเขา..มันเกิดจากความไม่พอใจ
ที่แห้งหายไปแล้ว..พร้อมความศรัทธาที่ตั้งใจไว้ในวันเก่า..
ในตอนนี้ผมรู้สิ่งชิงชังโกรธแค้น..แม้พบหน้าก็ไม่อยากจะมอง..
และปนกับความรู้สึกหนึ่ง..น่าสงสาร..และน่าสมเพช..
ในตัวเขา ..ในสิ่งต่างที่เขากระทำอยู่..
ผมเอือมระอา.. แต่ผมก็ต้องจำทนอยู่..
จนกว่าวาระนั้น..จะหมดลง..
ผมแค่รอเวลา..และหวังว่าในภายภาคหน้า..
ผมคงจะไม่พบกับคนประเภทนี้อีก..
แล้วคุณคิดอย่างไร?.. เมื่อได้เจอคนแบบนี้
ในท้ายที่สุดนี้..ผมขอขอบคุณทุกท่าน..
ที่ติดตามอ่าน ..บทกลอน..หรือสิ่งใดที่ผมเขียนลงไปนี้ของผม.
และขอบคุณทุกท่านที่เข้าใจ..ในความรู้สึกของผม..
..ขอบคุณครับ..
**********************************************************				
comments powered by Disqus
  • เพชรพรรณราย

    18 ธันวาคม 2548 08:53 น. - comment id 547342

    ..ใครเคยเจอแบบนี้บ้างไหม?
     แล้วรู้สึกอย่างไร..
    
    30.gif30.gif30.gif30.gif30.gif30.gif
  • อัลมิตรา

    18 ธันวาคม 2548 11:37 น. - comment id 547372

    เคยสิ..!!
    
    อัลมิตราเองก็ไม่แตกต่างจากคุณเท่าไหร่ และคิดว่าใครต่อใครที่มีชีวิตท่ามกลางสังคม ก็ต้องผจญเรื่องราวเช่นนี้
    
    แต่หลายคนอาจค้นหาทางออกไม่เหมือนกัน 
    
    ถ้าบุคคลเหล่านั้น ยังอยู่ในแวดวงที่ต้องร่วมงานกัน อัลมิตราก็ปฏิบัติตนให้มีความสัมพันธ์กันในเฉพาะส่วนของการทำงานเท่านั้น
    
    แต่ถ้าบุคคลเหล่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับอัลมิตราแม้แต่น้อย .. อัลมิตราก็จะมองพวกเขาเหมือนอากาศธาตุ .. ไม่ยินดี ยินร้าย 
    
    อย่าทรยศหัวใจตนเองนะคะ เมื่อตัดสินใจ
  • พุด

    18 ธันวาคม 2548 11:43 น. - comment id 547375

    16.gif36.gif
    คนดี..
    เคยได้ยินคำนี้มั้ยค่ะ
    คนเราเกิดมาจากร้อยพ่อพันแม่ค่ะ
    และ
    เพียงเมตตา อย่าคาดหวัง
    ปล่อยวาง เวทนา
    คิดในแง่ที่ว่า
    มีมนุษย์ในหล้าอีกมากมายดั่งบัวใต้ตมค่ะ
    และ
    ใครทำดีต้องได้ดีค่ะ
    เพราะดีอยู่ที่จิตเราค่ะ
    อย่าเอาใจเราไปผูกกับคำพิพากษา
    หรือว่าคำคนคำใคร
    ที่แล้งไร้ใจและยังมืดดำ
    ยังย้ำรอยวนวิบากกรรม
    ชอบสร้างความดำในดวงใจค่ะ
    
    รักและรักมากค่ะ
    พี่พุด36.gif10.gif16.gif
  • extreme life

    18 ธันวาคม 2548 22:02 น. - comment id 547502

    เจอทุกวันในบ้านที่สานรัก
    ทำงานหนักเท่าใดไม่เห็นค่า
    รายละเอียดมากล้นจนระอา
    แต่เพราะว่าเป็นครอบครัวช่างหัวเอย 12.gif
  • ดาวอังคาs

    18 ธันวาคม 2548 22:11 น. - comment id 547505

    น้อยคนครับ ที่ไม่เคยเจอ
    เคามักจะคิดว่า
    
    ไม่ทำตามข้าคิดคือผิดกฎ
    ข้าถูกหมดจำไว้ไม่เคยผิด
    เจ้าต่ำเตี้ยเรี่ยดินพวกสิ้นคิด
    พวกมืดมิดบอดบ้าปัญญาอับ
    
    อย่าได้เลื่อนเสมอข้ามาตีเทียบ
    ขืนคิดเปรียบจะขยี้ตีให้ดับ
    เป็นแค่ดาวดวงนิดคิดระยับ
    ข้าจะทับดับไฟให้มืดมิด
    
    จงยอ-กรประนมก้มเคารพ
    จ้าวแห่งภพคนนี้ผู้มีฤทธิ์
    เอกแห่งจอมเดชาประกาศิต
    มอบชีวิตพลีพร้อมค้อมคำนับ
    
    เซ็งครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน