เนืองเนื่องที่รินไหล ที่จากไป คือสายน้ำ ลอยล่องที่มองตาม ในสายน้ำ คือกระทง ปลิดปลิวที่ลิ่วล่อง ในครรลอง ต้องประสงค์ เหนื่อยหน่ายทุกข์คลายลง ให้ไหลส่ง ลงคงคา พลัดพรากที่ลาจาก นั้นแสนยาก จักใฝ่หา ร่ำร่ำคือน้ำตา ที่ไหลมา จากหัวใจ หวังหวังเพียงอยากล่อง ทิ้งลงคลอง แม่น้ำไหล ทุกข์ทนแสนจนใจ ให้พ้นไป ไม่กลับคืน นี่นี้ที่ตีจาก จำต้องพรากมิอาจฝืน คืนค่ำต้องกล้ำกลืน ให้เต็มตื่น ขื่นขมใจ สุดสายที่ปลายน้ำ คือคืนความ ตามที่ให้ คงคา.. ระอาใจ ใยมนุษย์ สุดทุกข์กัน
17 พฤศจิกายน 2548 13:10 น. - comment id 538313
คงคา..คงเหน็ดล้า คงคาจ๋า..อย่าแปรผัน ตัวข้าจะรำพัน เพลงหนึ่งนั้น..มอบคงคา .....ฝากสายน้ำไหลถึงเธอ ฝากลมบอกเธอฉันเหงา ฝากฝนให้หล่น..หล่นเบา ๆ ฝากรักแนบเนา...ข้างกายและใจ ฮ่า ๆ ๆ เพลงตอบแทนพระคุณแม่คงคาคร๊าบ........บบบบบ ชอบกลอนครับ แต่งดีมาก... ชอบตรงที่เล่นคำ และชอบความหมายด้วย