บทกวี..รำพัน..พรรณนา

รุ้งสวรรค์

แอ็ปเปิ้ล........รำพัน
ระหว่างแสงรำไร ในค่ำคืนแห่งดวงดาว
กับ ความเฉิดฉายในยามเช้าของดวงตะวันอุ่น
จะมีใครให้คำตอบได้ว่าตลอดเวลาที่โลกหมุน
สิ่งไหนมีอิทธิพลต่อสมดุลหัวใจของผู้คนมากกว่ากัน
บางคนนิยามว่า...ท้องฟ้าควรคู่กับนกน้อย
บางคนบอกว่า...เมฆขาวที่ล่องลอยต่างหากคือคู่ขวัญ
บ้างก็บอก...ดวงดาวระยิบ นั่นแหละคู่ฟ้านับนิรันดร์
ถ้าอย่างนั้น สายรุ้ง พระจันทร์  ควรคู่กับใคร
ฉันอาจรักเธอ เธอไม่รักฉัน เพราะเรานั้นแตกต่าง
เธออาจแอบรักคนข้าง ๆ แต่เค้าอาจจะมองใครอีกทางก็เป็นได้
ถนนมากมาย หลายสาย เราต่างก็เดินไป ตามทางที่พอใจ
ความคิดก็แตกต่างกันไป เพราะเธอไม่ใช่ฉัน ฉันไม่ใช่เธอ
นับหมื่นล้านความต่างของคน อาจเหมือนกันตรงที่มีลมหายใจ
ใครถูกหรือผิด ตัดสินไม่ได้ แต่เราแชร์ความรู้สึกให้กันได้เสมอ
ฉันคิดอย่าง เธอคิดอย่าง เอามาคนละครึ่งประยุกต์สิ่งดีงามให้เลิศเลอ
โลกคงเป็นสุข หากฉัน + เธอ และใคร ๆ ต่างเข้าใจกัน
*~*~*~*~*~*~*~~*~*~~*~*~*~*~*~*~*~*~
รุ้งสวรรค์............พรรณนา
หากเอ่ยถามว่าดอกหญ้าควรค่ากับสิ่งไหน
หลากหลายคำตอบที่ได้เป็นแมงปอที่กางปีกสวย
บ้างก็ว่าแมงปออย่างเดียวคงไม่ได้ต้องมีผีเสื้อด้วย
แล้วมีสายลมช่วยโบกดอกหญ้าให้พลิ้วไหวไปตามลม
หลากหลายความคิดหลากหลายจินตนาการ
ขอเพียงดอกหญ้าที่เบ่งบานได้อยู่อย่างเหมาะสม
ธรรมชาติสรรค์สร้างสิ่งต่างต่างได้อย่างน่าชื่นชม
ขอเพียงอย่าเด็ดขึ้นมาดมพอเหี่ยวเฉาก็ทิ้งไป
เฉกเช่นมนุษย์หลายคู่ที่คบกันอยู่ทุกวันนี้
ขอเพียงความพอดีมีให้กันอย่าหวั่นไหว
อย่าชิงสุกก่อนหามปล่อยตัวตามอารมณ์ของหัวใจ
ผิดหวัง อ้างว้างเมื่อไหร่ สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วไม่สามารถกลับย้อนมา
รำพัน....ความงดงามของความรักอย่างสวยหรู
พรรณนา....จากสิ่งที่เป็นอยู่รอบกายอย่าได้มองข้ามหนา
หลายสิ่งอย่างเกิดขึ้นได้ในช่วงที่กระพริบตา
บทสุดท้ายขอบอกว่า... เพื่อนจ๋าชีวิตนี้เป็นของเรา .....
จงเลือกที่จะเป็น....และจงพร้อมที่จะลงมือทำ...