กระจกจันทร์

Mrs.Blue

จันทร์เอ๋ย จันทร์เจ้า                     สุกสกาวปลั่งเปล่งเดือนเพ็ญผ่อง
ตลิ่งปริ่มอิ่มน้ำสองฝั่งคลอง                         เรไรร้องหริ่งหริ่งระงมไพร
กระต่ายน้อยหลงคล้อยมองประคองแข       ลอบเหลือบแลพินิจคิดการใหญ่
หวังไขว่เอื้อมคว้าจันทร์พลันชั่งใจ             สำเหนียกรู้ว่าจันทร์ไซร้ไกลเกินปอง
ทำอย่างไรก็มิอาจหักห้ามจิต                      จันทร์ยังติดตรึงตราอัชฌาสัย
ที่ทำได้เพียงเลี่ยงหลบกลบความนัย          ทอดถอนใจในโอบอ้อมอุ่นแสงเดือน  ครั้นบุหลันลับลอยเลื่อนเคลื่อนหลบเมฆ    กาลวิเวกม่านหมอกทะมึนเหมือน
พระราหูอมจันทรนอนแชเชือน                 ราตรีเยือนมืดมิดสนิทนาน     
กระต่ายตื่นตูมเต้นเช่นผีบ้า                      เห็นจันทราอยู่เนืองนิจกลับวิตถาร
จากเดือนเด่นเป็นดาวดับลับวิมาน            จึงกระโจนนทีธารควานจันทร์ไพร   
เพิ่งจะรู้จันทร์เพ็ญชอบเล่นน้ำ                  เพิ่งจะรู้จันทร์จะงามตามวิสัย
ครั้นฟ้าโล่งเปิดแสงจึงแจ้งใจ              จันทร์กระจ่างกลางฟ้าใหม่เพียงเงาจันทร์
                       
 Thanacreatis : 17092005 ;  173