ไม่มีสิ่งใด...ได้มาเปล่า(เสี่ยงกันหน่อย...)

เพชรพรรณราย

ประหันหัตถ์สัตยาอธิษฐาน
จากดวงมาลย์ผ่านศรัทธาพาความหวัง
ขอให้พบประสพสิ่งที่จีรัง
รักยืนยงดังขุนเขาเฝ้าขอวอน
อีกชะตาวาสนาจงพาพบ
ให้ประสบแต่สิ่งดีศรีคำสอน
อีกยศฐาบรรดาศักดิ์อย่าตัดรอน
เหล่าสมรจงจรจากหากพบพา
ขอให้ร่ำทำให้รวยอำนวยผล
คราวอับจนดลโชควาสนา
อยู่ที่ใดใครก็รักปักษ์อุรา
ไร้โรคาพาความสุขทุกคืนวัน
แล้วประนมก้มกราบลงตรงหน้าศาล
มือประสานกระบอกไม้ทันใดสั่น
เสียงกระแทกดังแก๊กแก๊กกระทบกัน
หนึ่งนั้นนั้นมันร่วงลงตรงตักเรา
เป็นหมายเลขบอกใบ้ให้ค้นหา
ร้อยภาษาด้วยสุนทรกลอนเสลา
อ่านข้อความตามคำใบ้ในลำเนา
ใจมันเศร้าเมื่ออ่านจบครบทุกตอน
ก็ข้อความตามกระดาษวาดเขียนไว้
ว่าเจ้าไร้วาสนาพบพาสมร
อีกยศฐาบรรดาศักดิ์ปักใจจร
แถมเดือดร้อนไร้คู่อยู่เดียวดาย
ใยถึงเป็นเช่นนี้เซียมซีฉัน
เศร้าจาบัลย์มันเจ็บปวดใจสลาย
อธิฐานบนบานไว้ใยกลับกลาย
วิมานหายสลายลับไปกับตา
นี่แหละหนาค่าความหวังที่ตั้งต่อ
หวังเพียงรอไม่ต่อสู้ไม่ค้นหา
สิ่งใดใดไม่ได้เปล่าเดินเข้ามา
แต่ได้มาด้วยอุสาหะพยายาม