นี่นะ ไอ้หลานรัก ถ้าเอ็งรู้จักเป่าแคน โป้ก้อยชี้กลางนางแล่น ลายแคน รอยดิน ถิ่นเฮา ..พ่อกูสอนมา ปู่ตาเป่ามาแต่เก่า ลงไร่ไปนา ป่าเลา วิถีบ้านเฮา มีแคน ..อยู่มาแต่เดิม ไม่เพิ่มไม่ทุกข์สุขแสน โป้อุดเป่าสุดสะแนน กูถึงแดนฟ้า - ป่าดาว ..ฟังดูสิหลาน สำราญเพลงลมพัดพร้าว (พริ้วผ่าว) ผ่อนอก หุบหายใจยาว ..กูกล่าวเล่าความทรงจำ มึงชอบหรือยัง.. เห็นมึงนิ่งฟังชักขำ กูเห็นแววคุณธรรม ในกายกรรม - วาจา เอาเถอะ..ไอ้หลาน ถ้ามึงต้องการรักษา กลับเมืองแห่งทุนเงินตรา ด้วยจิต เมตตา - ดั่งแคน ................................... (สยามรัฐสัปดาหวิจารณ์ ปี 46)
ธรรม ทัพบูรพา 4 ก.ย. 2548 11:54 น. - ID 80608 
987
2
0
4 กันยายน 2548 19:41 น. - comment id 511495
เคยได้ฟังเสียงแคนนะค่ะ แต่ไม่บ่อยนัก ชอบค่ะ
8 กันยายน 2548 15:09 น. - comment id 512970
บทนี้ผมนั่งคุยกับน้าที่เป็นหมอแคน รวมๆแนวคิดแล้วนำมาเขียนน่ะครับ เป็นอะไรที่กว้างๆมากกว่าลายแคน ขอบคุณครับที่เป็นกำลังใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
