ก่อรูปเข้มเต็มร่างอย่างมีหวัง แรงพลังครั้งนั้นดันให้ถึง ยั้งไม่หยุด..ฉุดไม่อยู่..กูจะดึง หวังวันหนึ่งมือคว้าฟ้าและดาว จึงไม่ฟังซุ่มเสียงคนเคียงข้าง กี่เส้นทางก็ไม่เดินจะเหินหาว พุ่งทะยานหาญกล้าโน่นฟ้าพราว จะมัวก้าวย่างย่ำอยู่ทำไม จะหยุดยั้งรั้งรอต่ออีกหรือ สองฝ่ามือจะกรำกร้านสักปานไหน ติดปีกฝันทุกขั้วของหัวใจ สู่เส้นชัยวันทองของชีวิต พึงรับรู้รสหวานการเสพฝัน ไว้เผื่อวันทุกข์ระทมขมสนิท พึงรับรู้รสโอชาก่อนยาพิษ หมู่มวลมิตรอาจซ่อนเร้นเป็นศัตรู ไม่มีสิ่งจีรังดังเราคาด เคยผงาดอย่างที่เห็นและเป็นอยู่ เคยเป็นดาวเด่นดวงอาจร่วงพรู เคยเยี่ยมยุทธสุดกู่สู่สามัญ จึงเหลือเพียงความขื่นของคืนเหงา เสพความเศร้า(มี)เพียงตนคนปลอบขวัญ อาจขมขื่นกลืนกล้ำเหลือรำพัน ลุถึงวัน..รับทราบ..ภาพลวงตา
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก 17 ส.ค. 2548 15:32 น. - ID 79865 
1365
12
0
17 สิงหาคม 2548 15:48 น. - comment id 504882
สู้ๆ สู้ตายค่ะ
17 สิงหาคม 2548 16:02 น. - comment id 504897
17 สิงหาคม 2548 16:14 น. - comment id 504902
ดังนิยามหาญกล้าคนท้าฝัน ด้วยใจมั่นแม้ไกลจะไปถึง จะหวั่นกลัวไปไย...หากใจพึง สักวันหนึ่ง..ที่หมายไว้คงได้มา เพราะมีฝันจึงยังมีไฟชีวิต แม้ก้าวผิดพลั้งไปกระไรหนา ล้มเพื่อลุกก้าวต่อ...รอเวลา แล้วจะคว้าฝันครอง..เป็นของเรา ...^__^... ใช่ค่ะ...สติมีไว้เตือน...ตน
17 สิงหาคม 2548 16:48 น. - comment id 504919
เยี่ยมครับครูใหญ่.....ฝันให้ไกลบางทีไปไม่ถึง เลยเหลือเพียงเศษ....ซากฝัน....แหมคิดได้ไงเนี่ย ค๊มคม... เดี๋ยวบทต่อไป...ผมจะเขียนเพลงตามหาฝัน ให้ลองติดตามดูนะครับ....เป็นอีกแง่มุมหนึ่ง
17 สิงหาคม 2548 19:09 น. - comment id 504970
17 สิงหาคม 2548 22:27 น. - comment id 505035
สวัสดีครับมิตรรักนักกลอน สู้ครับแม่มะลิ สู้ สู้ไม่ถอย ผมก็นักสู้คนนึงล่ะคุณฟา ขอบคุณสำหรับดอกกุหลาบ เติมฝันต่อไปนะ
คุณใบไม้ อาณาจักรนักฝัน ไม่มีวันตาย จริงไหม
คุณมนต์กวี เปิดเพลงที่แต่งให้ฟังหน่อยนะครับ
น้ำแข็งไส อ่านแล้วยังอินเลิฟเหมือนเดิมนะ
17 สิงหาคม 2548 23:03 น. - comment id 505048
หมู่นี้อัลมิตราฝันร้าย หลับไม่เต็มอิ่มสักคืน มีบางอย่างรบกวนจิตใจ อยากหลับแบบที่ไม่ต้องฝัน บ้างค่ะ
17 สิงหาคม 2548 23:22 น. - comment id 505063
ไม่ได้หรอกอัลมิตรา หลักจิตวิทยาเขาว่าคนเราฝันเพื่อชดเชยสิ่งที่ขาดหายไป ก็จะได้มีเรี่ยวแรงสู้กับอุปสรรคต่อไปไงล่ะ
18 สิงหาคม 2548 00:44 น. - comment id 505123
.. ที่ ตานวน ผมรู้แต่ อ. อภิศักดิ์ ไสว ตอนนั้นแก่สอนที่ตาเอกแล้วไปเป็นครูใหญ่ที่ตานวน ... ก็สวัสดีครูนะครับ
18 สิงหาคม 2548 00:55 น. - comment id 505131
ผมมารับช่วงจากอภิศักดิ์ สนิทกันดีครับ ช่วยเหลือกันตลอด ตอนนี้เขาอยู่ ร.ร.บ้านดู่ ที่ตานวน ไม่มีใครอยู่ได้นานหรอก ทั้งกันดารทั้งลำบาก ครูก็น้อย ที่ก็กว้าง บุกเบิกไม่หวาดไม่ไหว ตอนนี้ทำเกษตรไปเต็มพื้นที่แล้ว แก้ปัญหาเรื่องน้ำได้ ผมทำลายสถิติไปแล้วอยู่ได้ทนนานกว่าครูใหญ่ทุกคน ก็พยายามทำตนเป็นคนดีอย่างว่านั่นแหละ ไม่รู้จะได้กี่ยก
18 สิงหาคม 2548 01:26 น. - comment id 505137
18 สิงหาคม 2548 11:29 น. - comment id 505248
ถ้าคืนไหนฝัน..เหมือนว่าจะนอนไม่เต็มตาค่ะ.. ถ้าไม่ฝันจะหลับสนิท.. ตื่นขึ้นมาสดชื่นมากๆค่ะ... ...สวัสดีค่ะคุณครู...
18 สิงหาคม 2548 11:53 น. - comment id 505287
ซากฝันนี่ เก็บแลกขนมไข่ขี้เกี้ยม ได้เหมือนกระวัวควายไหมนะ อิอิ แวะมาเก็บซากฝันไปแกล้มเหล้า..
18 สิงหาคม 2548 12:06 น. - comment id 505314
แวะมากู้ซากครับผม...อิอิ...
18 สิงหาคม 2548 12:15 น. - comment id 505326
จริง จริง...ค่ะ.....ความแน่นอน...คือความไม่แน่นอน.............
18 สิงหาคม 2548 12:19 น. - comment id 505330
คนไม่สู้มาแอบดูค่ะ เพื่อจะมีกำลังใจสู้บ้าง ชื่นชมผลงานค่ะ
18 สิงหาคม 2548 13:48 น. - comment id 505403
หนูจะเก็บซากมารวมกันใหม่ แล้วเอากาวตราช้างแปะไว้ แล้วใช้ไปพลางๆ ก่อน ก่อนสร้างฝันใหม่
18 สิงหาคม 2548 14:17 น. - comment id 505416
มะกรูดฝันหลายอย่าง... แต่ก็ทิ้งร้างเอาไว้....รอใครบางคนมาสานต่อ.. ขอคุณสำหรับบทกลอนเตือนไว้....ให้ได้คิด แต่แสบตาจังค่ะ มะกรูดตาไม่ค่อยดี..อิอิ..
19 สิงหาคม 2548 12:19 น. - comment id 505858
คนเมืองลิง...ผมพยายามหลายวิธีว่าจะไม่ให้ฝัน แต่ยากมาก ธรรมชาติสร้างมาให้คนเราฝันเนาะเมา...ซากฝัน เอาไปทอดคือโครงไก่ได้ กินเผื่อแหน่เด้อเหล้าน่ะ ออกพรรษาค่อยว่ากัน จากงานวันออกพรรษา...ผ่านมาสีหน้าไม่ผ่อง สัญญาไม่เป็นสัญญา เอ้า..ลืมคราว
บินเดี่ยว...น้ำลดหรือยัง..ระวังตอผุด แหะ ๆ
สลักเสลา...รู้ซึ้งถึงปรัชญาข้อนี้นะ
เพียงพลิ้ว...ขอบคุณที่ชื่นชมจ้า ไม่ให้แอบดูหรอก เดี๋ยวเป็นตากุ้งยิง มาดูได้เลย
มะกรูด แมงกุ๊ดจี่...เล่นสีสันให้ความหมายว่า ตอนแรกก็ฝันแบบเข้ม ๆ แล้วมันก็ค่อยจางหาย...ตาไม่ดีแล้วยายล่ะ เป็นไง อิอิ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
