......อยู่ตึกสูง กรุงใหญ่ รถไฟผ่าน มีหมอกม่าน มืดมัว ทั่วไปหมด เสียงคราคร่ำ มากมาย บรรดารถ คือทั้งหมด จำยอม ล้อมตัวเรา ......อยู่ตึกสูง กรุงใหญ่ รถไฟผ่าน ตาละลาน ด้วยแสง สีสดใส ยามฝนตก ลงมา ในคราใด ในหัวใจ ยิ่งเหงา เศร้าระทม ......คนอยู่ไกล ใครนะหลอก บอกคิดถึง เสียงอื้ออึง ลมฝน ปนความเหงา คนอยู่ไกล ใครเคยบอก กับพวกเรา จะมาเยือน เพื่อนเก่า ที่เฝ้ารอ .....ความคิดถึง เดินทาง กลางคืนเหงา ถึงเพื่อนเรา อยู่ไกล ให้ไปถึง ความมืดมิด ไม่อาจปิด จิตคะนึง จะด้นดั้น ส่งตรงถึง ทุกเวลา
ลุงยุทธอมก๋อย 14 ก.ค. 2548 22:20 น. - ID 78567 
1649
4
0
14 กรกฎาคม 2548 23:18 น. - comment id 491708
ความคิดถึงเดินทางคล้ายตามหา คนที่อยู่ไกลตาอย่าลืมฉัน เพราะวันนี้ยังห่วงใยส่งให้กัน ในสัมพันธ์ยังคงมั่นไม่สั่นคลอน กับเพื่อนที่แสนดีในชีวิต ยังเฝ้าคิดห่วงใยใจมิถอน ยิ่งกว่านั้นรู้ไหมทุกบทตอน ยังมีเพื่อนแน่นอนอย่าร้อนใจแต่งได้ดีค่ะ
14 กรกฎาคม 2548 23:19 น. - comment id 491710
นึกภาพตามแล้ว ชีวิตคงเหมือนกล่องหุ่นยนต์จริงค่ะ
14 กรกฎาคม 2548 23:20 น. - comment id 491712
อยู่บนดอย สูงหนาว ดาวเต็มฟ้า ลมหนาวพา ให้คิดถึง คนึงหวล ถึงคนไกล ในบางกอก จึงบอกครวญ แสนปั่นป่วน จนรวนไหว ไปกับลม เสียงเอื้อนออ สะล้อหวาน ปานสลาย ตีดตึงกลาย ตามสายซึง ซึ่งผสม สาวแม่สาย ยังนอนหนาว ร้าวระทม รวนระบม เพราะจมคิด ถึงคนไกล อยู่เมืองหลวง ในบางกอก บอกนานแล้ว คงไม่แคล้ว ไปเมาสาว เม่นก่อ้าย ปากแดงๆ ใส่เอวลอย อย่าไว้ใจ ตัวน้องไง ยังท่าอ้าย อยู่ที่เดิม
14 กรกฎาคม 2548 23:31 น. - comment id 491721
มาทักทายคุณลุง...ในค่ำคืนที่เหงาๆ นะคะ .................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
15 กรกฎาคม 2548 08:21 น. - comment id 491817
ยิ้นดีจ้าดนัก...ลุงก่อเหงาเหมียนกัลล์ อมก๋อยต๋อนนี้หนาวแล้วเน้อ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
