เพราะความสุขทุกข์โศกโลกย์กำหนด บริบทสารพัดแห่งผัสสะ สัญชาติญาณชี้ทางสร้างภาระ จึงพันธะทุรกรรมนำมนุษย์ ปรุงตัณหาแต่งนามความยึดติด สมมติจิตเคืองคลั่งยากยั้งหยุด เพลิงกิเลสโหมไหม้ใจทรามซุด ปราชญ์ชำรุดเปรตชำเรามั่วเมากัน หลงเห็นสิ่งเลวทรามคือความสุข จึงเกิดทุกข์เพราะนิยามความยึดมั่น ถือรักโลภหลงโกรธลืมโทษทัณฑ์ เพราะดื้อรั้นดิ้นรนบนอัตตา สุมซ่อนเพลิงอัปรีย์ที่เปียกชื้น รอเติมฟืนไฟกามความบอดบ้า เพื่องมโง่งี่เง่าเผากายา ยิ้มอย่างไม่ประสาสิ่งราคี นกอยู่ฟ้าบอดใบ้ไม่เห็นฟ้า ก็เหมือนปลาบอดน้ำทรามบัดสี หนอนไม่เห็นความชั่วมั่วกาลี จึงกินขี้ของเหม็นเล่นอาจม ประสบการณ์กรองโลกสุขโศกเศร้า ทุกโง่เขลาวันคืนเคยขื่นขม ซึ่งโลดตามตัณหาห้วงอารมณ์ จึงเพาะบ่มบ่งชัดศรัทธาธาร เบื่ออยากมีอยากเป็นการเข่นฆ่า เหยียบอัตตาต้นตอจึงต่อต้าน เพื่อขุดรากสันดอนถอนสันดาน ล้างวิญญาณเย่อหยิ่งสิ่งมืดมัว กร้าวประกาศสงครามความศักดิ์สิทธิ์ ฆ่าความคิดตกต่ำระยำมั่ว ไตรสิกขากู้ร้องก้องระรัว แผดต่อต้านความชั่ว ในตัวกู
1 มิถุนายน 2548 22:28 น. - comment id 473888
สงครามในตัวตน..ผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะอยู่เสมอ.. ...
2 มิถุนายน 2548 00:12 น. - comment id 473897
crusade ไม่ทราบอะไรมากมาย แต่ก็ถือเป็นสงครามประวัติศาสตร์
2 มิถุนายน 2548 10:55 น. - comment id 474039
ดุดันดีครับ..กลอนนี้... ***แวะมาอ่าน ผ่านมาทักทายครับผม..
2 มิถุนายน 2548 18:46 น. - comment id 474258
สวยงามทางด้านสัญลักษณ์ และไพเราะทางด้านสัมผัสที่พอดี ชื่นชมในผลงานค่ะ