ใจ
ส.คลองแสนแสบ
ยามอ้างว้างเหว่หว้าใจหว้าวุ่น
สำนึกในใจคุกรุ่นจวนเจียนไหม้
จะคิดการคิดก่อสุดท้อใจ
สรรพสิ่งล้วนจัญไรสุดใจรับ
ยามอุ่นอบอวลไอใจระรื่น
ทั่วทุกยามนั่งนอนยืนแม้นตื่นหลับ
สุขดิ่งด่ำล้ำเหลือคณานับ
ดั่งหนึ่งว่าจะไม่ลับลาโลกนี้
นั่นย่อมเป็นย่อมใช่ ใจมนุษย์
แสนยากสุดกำหนดวางเป็นทางที่
ไม่อาจหยั่งรู้ตามความพอดี
เพราะใจมีใจเป็นเช่นอย่างใจ
ใจจำแนกแยกมนุษย์เป็นคณะ
คนใจพระ ใจกุศล คนใจใหญ่
คนใจเค็ม คนใจจืด ล้วนแต่ใจ
คนใจไม้ไส้ระกำ ใจดำแท้
คนใจร้าย คนหลายใจ ใจหลายรัก
คนใจหนัก คนใจเบา สุดเอาแน่
คนใจบาป คนใจบุญ ล้วนใจแล
กำหนดนามตามกระแสนิสัยใจ
คนใจชั่ว คนใจทราม คนใจสัตว์
คนใจหมา มักลอบกัดยามเผลอไผ
ใจปลาซิวปลาสร้อย ขี้น้อยใจ
รวมอื่นอีกบานตะไทล้วนใจตน
เหตุดังนั้นพุทธองค์จึงทรงตรัส
ให้รู้ดัดรู้สำนึกรู้ฝึกฝน
ฝึกใจสัตว์เพื่อให้เป็นใจคน
ฝึกใจตนให้เป็นเช่นใจพรหม .....