ละจอแก้วไปมองฟ้า เธอมีตัวตนหรือเปล่าเหล่าเพื่อนรัก หรือเพียงมาทายทักตามคำขอ วันทรายเนียนเรียนรู้ครู่ที่รอ คืนดาวละออทอถักจักรวาล รู้จักกันในเนตสังเกตไหม เพียงสนใจเรื่องเดียวกันฉันท์สมาน ชอบบทกวีละอองคำฉ่ำอ้อยตาล เพียงแรกทานหวานลื่นชื่นฉ่ำใจ มาเพิ่มพื้นที่ว่างเปล่าให้อวกาศ ใจนิราศแรมรอนร่อนไถล เบาเหลือเกินล่องลิ่วอย่างปลิวไป อวกาศกว้างใหญ่เพื่อใครกัน หากมีเพียงชาวเราเหล่ามนุษย์ ท่ามกลางการชำรุดจุดแปรผัน น่าเสียดายที่ว่างไร้ใหญ่อนันต์ ดาวเหล่านั้นดวงไหนไร้คนพาล ตัวอักษรอยู่ในสายใยแก้ว ปรากฏแล้วต่อหน้าเธอเสนอสาร คำของฉันรอเธอตลอดกาล เมื่อเธออ่านรู้สึกใดหรือไม่เลย ฟ้าสีดำเหมือนกาแฟแก่จนขม ขาดน้ำตาลขาดนมขมหรือเฉย กอบเก็บดาวแทนน้ำตาลหวานเหมือนเคย ดื่มสังเวยแด่โลกหล้าจักรวาล รู้จักกันในเนตสังเกตไหม เรียนรู้ใจแม้ไร้จิตสมัครสมาน บทกวีสีดำใส่น้ำตาล คำเจือจานขานขับหลับไม่ลง
แสงแรก ประดับดิน 17 ธ.ค. 2544 21:07 น. - ID 7501 
1333
4
0
17 ธันวาคม 2544 21:45 น. - comment id 25735
อิอิ...เคยเป็นเหมือนกันค่ะ นอนไม่หลับเพราะทานกาแฟนี่อ่ะ เล่นเอาตาค้างแบบนี้เลย--->(O_O) ...// อืม คำว่าเพื่อน ไม่ว่าที่ไหนๆจะพบเจอกันอย่างไรหรืออาจไม่พบเจอกันเลยก็ทำให้เราสุขใจได้เหมือนกันเนาะกับมิตรภาพที่ดีงาม
17 ธันวาคม 2544 21:53 น. - comment id 25741
ใช่ครับ เพื่อนก็คือเพื่อน
17 ธันวาคม 2544 23:55 น. - comment id 25782
เมื่อก่อนไม่ชอบเล่นเน็ท เพราะคิดว่าคนในเน็ทไม่ค่อยจริงใจ แต่หลังจากเข้ามาแล้วปรากฏว่า ได้เพื่อนรู้ใจ และคนรู้ใจ มาโดยไม่รู้ตัว (วันนี้ยัง งงๆ อยู่เลย อิอิ) ^-^'
18 ธันวาคม 2544 05:17 น. - comment id 25826
เหมือนน้องเจทท์เลยจ้า.... มีเพื่อนรู้ใจในเน็ตเนี่ยดีจัง...
18 ธันวาคม 2544 16:35 น. - comment id 25912
ครับ ชอบสิ่งเดียวกัน เป็นเพื่อนกัน เป็นความสุขครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
