...สมมติว่า...ฉันเป็น...ผู้หญิงบนดวงจันทร์... แอบมองตรง ลงมา โลกมนุษย์ ชีวิตสุด เริงรื่น ชื่นหรรษา บางครั้งดู แสนทุกข์ คลุกน้ำตา บางเวลา ก็ดูเหงา เศร้ากะเกณฑ์ ผู้คนอยู่ มากมาย มีหลายหลาก ทั้งทุกข์ยาก ร่ำรวย แลข้นเข็ญ อีกทั้งมี ได้ดิบดี ขับรถเบนซ์ บ้างยังเข็น รถฟืน ฝืนทนงาน ไม่เข้าใจ เป็นเยี่ยงใด นะมนุษย์ ชีวิตสุด ปลายทาง แค่ผันผ่าน ต้องมีเจ็บ ทุกข์ตาย ไปตามกาล แต่ยังพาล แข่งวิ่ง ชิงดีกัน เมื่อหมดลม สิ่งใดเจ้า เอาตามติด แม้ชีวิต ยังไม่อาจ จะกางกั้น มีแต่ความ ดีงาม ก็เท่านั้น ทรัพย์นับพัน มิอาจปัน ไปได้เลย
2 เมษายน 2548 20:18 น. - comment id 448323
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อันสังขารนั้นหนามันไม่เที่ยง คนวิ่งแข่งแย่งประกาศความไกรเกรียง เพื่อชื่อเสียงเพียงเพื่อประดับกาย เผื่อวันหนึ่งวันหน้าข้าลาจาก อายุมากภาพมายาไม่เลือนหาย ทั้งชื่อเสียงอาภรณ์ห้อมห่อกาย เป็นอนุสรณ์ได้ให้คำนึง... ชีวิตที่พอเพียงดีที่สุดค่ะ
2 เมษายน 2548 20:38 น. - comment id 448337
เขียนดี.. อย่างงี้.. ไม่.. ยังเยาว์..แล้ว.. อิ ๆ.. แวะมาทักจ้า
2 เมษายน 2548 20:54 น. - comment id 448349
ขอ คนบนโลก มองขึ้นไปดวงจันทร์บ้างนะ ได้มองเห็น ดวงจันทร์ ในวันนี้ สว่างไสวสีสวยเฉิดฉาย มองออกไปสุดขอบแดนฟ้าไกล เห็นหัวใจคล้ายคล้ายอย่างเงาจันทร์ ขอเปรียบเทียบดวงจันทร์นั้นกับโลก ความเศร้าโศกเสียใจในอันสั้น ก็เหมือนสุขและทุกข์มาเร็วพลัน ปะปนกันสลับกันไปมา ถึงแตกต่างทิศทางละแห่งหน เปรียบดั่งคนได้ทุกเวลาหนา ในบ้างครั้งดีใจหัวเราะร่า แต่บางครั้งน้ำตาก็หลั่งริน ความรู้สึกแบบนี้เคยเหมือนกัน ไม่คาดฝันมีวันต้องสุญสิ้น ว่าแล้วเดินงานกาชาดให้ขาชิน ตราบวันงานไม่สิ้นไม่ร้างลา เชิญชวนไปงานกาชาด อิอิ
3 เมษายน 2548 02:24 น. - comment id 448488
ไอ้เรารึก็อ่านไปซะเพลิน ไหงไปลงที่งานกาชาดได้อ่ะ ...............ใครตอบได้บอกหนูที.............. อยากไปมั่งอ่ะ ฮือ ปีนี้ไม่ได้ร่วมงานประเพณีไทยซักกะอย่าง เศร้าจัง... แต่ก็ไม่ลืมนะคะ ไว้กลับไปจะไปทุ้กงานเลยคอยดูสิ
3 เมษายน 2548 21:32 น. - comment id 448769
^^... นี้แม่คุณนักปรัชญาคนหน้าสวย จะให้ช่วยไปงานแต่อยู่ไหน พี่ก็คนกรุงเตพสุดวิลัย แต่ไม่รู้จัดที่ไหนช่วยบอกที.....
3 เมษายน 2548 22:24 น. - comment id 448783
แม่จิตร แจ้งระยะเวลา และสถานที่ด้วยค่ะ
3 เมษายน 2548 22:24 น. - comment id 448784
แม่จิตร แจ้งระยะเวลา และสถานที่ด้วยค่ะ
19 เมษายน 2548 15:59 น. - comment id 455920
สมุมติว่าฉันเป็นมนุษย์ และมองพระจันทร์ ...... เธอเป็นผู้หญิงที่สวย สูงส่งอยู่บนฟากฟ้า เธอเป็นดังเทพธิดา เมื่อหลับตาก็เห็นพลัน รู้ไหมจ๊ะ ....โลกมนุษย์นี้ที่ฉันอยู่ แสนอดสูไม่เป็นอย่างพาฝัน แต่ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เพียงหลับตาแล้วเห็นเธอ น่ะดวงจันทร์ ใจของฉันก็ผ่อนคลายหายทุกข์ตรม แวะมาทักคะ