วางวายไม่อาวรณ์

ปรารถนา วราฤทธิ์

   เฝ้าคำนึงครวญครํ่าพรํ่าใฝ่หา
ยามชีวามรณาสิ้นสลาย
อยากประสบพบเจอซึ่งความตาย
ขอวางวายมลายล่วงจากห้วงกรรม
   หมดสิ้นแล้วความห่วงหาอาวรณ์โลก
ล้วนแต่โศกล้วนแต่เศร้าเฝ้าถลำ
ถูกผูกมัดพันธนาถูกจองจำ
ในบ่วงกรรมสังสารวัฏผลัดวนเวียน				
comments powered by Disqus
  • extreme life

    8 พฤศจิกายน 2547 16:42 น. - comment id 366170

    ใจเย็นเย็น
    อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน ^o^
  • ผู้หญิงไร้เงา

    8 พฤศจิกายน 2547 17:54 น. - comment id 366191

    หมดสิ้นแล้วความห่วงหาพาใจช้ำ
    แสนระกำดวงจิตพิษกัดหนอง
    ต้องนั่งเศร้าเดียวดายไร้ใครครอง
    และเนืองนองความช้ำมิร่ำลา
    
    *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
  • เมกกะ

    8 พฤศจิกายน 2547 18:17 น. - comment id 366210

    กัมมุนา  วัตตะตี  โลโก  ครับ
    
    เกิดมาแล้วต้องสู้ครับ  
    
    +-*-+  +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+  +-*-+
    
  • มะปรางหวาน5

    8 พฤศจิกายน 2547 19:19 น. - comment id 366283

    เพียงเพื่อผ่านมาเป็นกำลังใจให้เธอคนดี
    
    +.+ กลอนน่ารักดีนะค่ะ+.+
    
    ( ^ . ^ )...คิดถึงจ้า...( ^ . ^ )
  • อัลมิตรา

    8 พฤศจิกายน 2547 21:24 น. - comment id 366357

    แม้ดับดิ้นสิ้นใจไปตรงหน้า
    ความปวดปร่าฤๅปลดจนหมดสูญ
    อาจพกพาไปโลกใหม่ให้อาดูร
    รังจะพูนแต่วิโยคโศกอีกนาน
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน