ราตรีระดาษดาว นภพราวสว่างพลัน มืดมนบ่นิรันดร์ ทุขะเช่นเป็นดังคืน แผ่วพริ้วดนดรีศิลป์ วิเวกยินทะเลคลื่น ถาโถมกระแทกครืน ก็เซาะหาดทลายลง สังขารก็ฉะนั้น ระยะสั้นจงคิดปลง กรรมชั่วละก็คง เจอะสวรรค์บ่นานรอ ฯฯ
5 พฤศจิกายน 2547 15:19 น. - comment id 364511
ทางเปลี่ยวในคืนหม่น หยาดหยดฝนที่ท่วมฟ้า หนึ่งหยดร้าวในดวงตา เหมือนรับคำท้าในคืนลวง ทางเปลี่ยวที่เดียวดาย กับความตายที่หนักหน่วง ฟ้าร้องเป็นทีท่วง เหมือนบอกช่วงดำรงวัย ทางเปลี่ยวสังขารล้า เมื่อเวลาจักเปลี่ยนไป นอนรอหมดหายใจ หวังภพใหม่จักสวยงาม แด่ชายชราผู้นั้น
5 พฤศจิกายน 2547 15:36 น. - comment id 364518
...ธรรมดาของหัวใจ ย่อมขว้าไขว่สิ่งงาม ไม่รอคำตอบกับคำถาม เมื่อความงามไม่ใช่ฉัน ..สิ่งที่รู้อยู่แก่ใจ คือต้องไปในเร็ววัน ไม่บีบเค้นหรือดึงดัน อย่าหวาดหวั่นว่าฉันวุ่นวาย แด่ชายคนนั้น
5 พฤศจิกายน 2547 15:51 น. - comment id 364527
ความรักที่ซ่อนเร้น.............เงียบงำ ผูกบ่วงพันธะกำ.................หนดคล้าย ข่มหรือชื่นกระทำ..............ดุจชื่น เรียมตรมกับฝันร้าย...........ห่อนไร้ทางแปรฯ วิบากนี้จักสร้าง.................บุญเพรง กรรมเก่าบ่โคลงเคลง........เปลี่ยนได้ ด้วยสมานจิตเอง.............ผูกพ่อ ช้ำเท่าช้ำข่มไว้................ซ่อนยิ้มอนงค์นาง แด่ความรัก ที่ซ่อนเร้น
5 พฤศจิกายน 2547 16:09 น. - comment id 364540
...กระซิบเสียงสำเนียงสั่ง หลุดผวังค์ที่เฝ้าฝัน ล่วงดึกเกือบผันวัน แต่ตานั้นหลับบ่ลง ..นานแล้วที่นาแล้ง ดินแตกแห้งเป็นผุยผง สัญญาหว่านก่อนดำรง ตำแหน่งคงอย่างทางการ ..ดังเรียมร้างหมางอกพี่ โถคนดีเจ้าลืมบ้าน ลืมหมากพลูทั้งดอกจาน ที่พร้อมบานให้เจ้าชม ..เจ้าหลงแสงหลงสี พี่คนนี้จึงขื่นขม ทุกคืนนอนทุกข์ระทม รอนาเป็นตมเหมือนวันวาน แด่ชายคนนั้น (อีกเหมือนกัน)
6 พฤศจิกายน 2547 14:14 น. - comment id 365041
ยินดีที่ได้มาอ่าน และยินดีที่รู้จักค่ะ