๏ ปรัชญา เพิ่งสร้าง ๏

เอกมาศ

    ผกาบาน        มิ ร่วมชม	
ผการ่วง 	         มิร่วมโศก
ปรารถนายามใดที่คำนึง   ยามเมื่อผกา บานและร่วง   	  
                                           เซวียเทา ( กวีหญิงสมัยถัง )

             ความงามใดในโลกล้วนอยู่แต่เป็นไปตามตามธรรมชาติ  ดอกไม้จึงงามอยู่แต่ธรรมชาติ  ชื่นชมและเศร้าโศก  จึงอยู่แต่ธรรมชาติเป็นไป  จะถามถึงสิ่งใดเล่าเมื่อมิได้อยู่แต่ธรรมชาติ จะถามทำไมเล่า ???                เอกมาศ

                ชมชื่นอยู่กับความงามของ ผกา  มาลัย 
          ๏     หอมมาลัยห้อยไว้ให้พี่เชย -	
         ชม, ไฉนเลยจะวางเฉยเฉื่อยช้า
         ร้องบรรเลงเพลงสายชื่นชายชายา	
         มะลิซ้อนเป็นมาลา มาลา มาซ้อนวง
         เข็มปักสลักรอยร้อยดอก - 		
         มะลิยอกพอกพูน สุดฤดีสม
         ร้อยเสร็จเด็ดออกมาดอมดม		
         เด็ดชม มะลิ ลม สมฤทัย   ๚ะ


.......เมื่อถามถึงความเป็น ความสัมพันธ์ของ ดอกข้าวและดวงดาว....


                  ๏ ดอกข้าว  ดาวศุกร์  ๏
	
๏   แม่เลี้ยงแม่ฮักลูก	         ๏   ทุกค่ำมืดรุ่งเช้า
แม่ปลูกดอกข้าว		            ลมหนาวพัด ใบโพธิ์
ฝนเทลงพราว		                สุก สกาวดาวผุดโผล่
ดอกข้าวเติบโต		             ดาวศุกร์เบ่งบาน
๏   ดอกข้าวราวรวงทอง	      ๏   ยามสอง มองแมก ฝน
กลายร่างรอง รวงต้น	        ดลเมฆา  หม่นสราญ
เกี่ยวรวงข้าว หนาวลม	       สว่าง แมกบันดล แตกซ่าน
เก็บรวงต้น เราสำราญ	       เก็บแมกม่าน เราเห็นดาว   ๚
...............................

 
                       ๏ ว่าด้วย บริบท  ๚
        ๏     ว่าด้วย บุษบา
                        บุษบากลางแมกไม้		
               ผลิได้ แม้น แดดสา-
               สม, เยี่ยงไร กับ มนุษยา		
               ผลิได้ ฤา ไร้ ธรรม  ๚
         ๏   ว่าด้วย  ความรัก
 
                         ความรักมากับ ลมหนาว		
              จากไปราว สิ้นลม คิมหันต์
              ความรัก จึงเป็น นิรันดร์		
              ความผูกพันธ์ จึงเป็น นิรันดร      ๚
         ๏   ว่าด้วย คนบ้า
 
                         อาณาจักรแห่ง คนบ้า		
              อยู่บนฟ้า สโมสร
              ดื่มแดกบน ความลำพอง		
              แดกดื่มบน ความมั่งมี  ๚
          ๏   ว่าด้วย พระจันทร์
                         ความงามแห่งพระจันทร์		
              เป็นความสัมพันธ์แห่งมนุษย์
              ไร้เมฆา ฤา มิเห็นดาวศุกร์		
              ไร้ดาวศุกร์ ฤา เห็น ดวงจันทร์   ๚
          ๏   ว่าด้วย  ความรู้ ( เชิงตะวันตก ) 
                         เรียนรู้เพื่อสรรสร้าง		
               เจตนาร้างทำลายสรรค์
               เรียนสร้างทำไมกัน			
               เพื่อทำลายร้างแล้ว สร้างมา   ๚

.         ..............ความแปลกๆ ความไม่ลงตัว บางที มันเป็นความจริง ของชีวิต ฉะนั้น ความเป็นตัวผม จึงมีอยู่หลากหลาย.....ใครที่คิดว่ามนุษย์นั้น ซับซ้อนจนยากจะหยั่ง  แต่ผมคิดว่ามนุษย์นี้ ไม่ได้ซับซ้อนแต่อย่างใด หากแต่ไร้ซึ่งเหตุผล  ซึ่งแสร้งหาเหตุผลมารองรับการกระทำเพื่อเป็น การหาความชอบธรรมให้ตน.........
                                      ศิลปินเองนั้นก็ เป็นบุคคลที่ความซับซ้อนนั้นไม่มี      อารมณ์นั้นเปี่ยมล้น  ศิลปะจึงเป็นสิ่งที่เราจะค้นหาตนได้อย่างดีที่สุด ซึ่ง ศิลปะไม่ได้จำกัดอยู่แต่ศิลปินแต่อย่างใด  ชาวบ้านธรรมดาก็เข้าถึงได้  ศิลปะซึ่งไม่ได้มีเพื่ออวดภูมิแต่อย่างใด......สิ่งหนึ่งที่ศิลปะ นำทาง คือ ศาสนา  ในทุกๆศาสนานั่นเอง..................