นักปราชญ์มีศิลป์
กวี ณ เมืองคอน
ยามเงียบยามเหงา นั่งเฝ้ามองเหม่อ
เพียงใจเพ้อเจ้อ เผลอคอยลอยตาม
สายลมต้องหน้า พาใจเย็นเย็น
ดุจดั่งเช่นเป็น เห็นเย็นตามกัน
แสงลอดหน้าต่าง ข้างข้างทางเดิน
หาใช่บังเอิญ เป็นเช่นนั่นแล
ถึงสวยถึงงาม ต่อตามความเด่น
เปรียบเหมือนได้เป็น เช่นนางข้างใจ
โกโหโกหก จิ้งจกทักทาย
เหมือนมันรู้ได้ ทักทายคนลวง
ของแถมของฟรี มีมากมายนัก
หากใครได้สัก ชิ้นหนึ่งคงพึง
ผ้าขาวผืนน้อย คอยโดนแต้มสี
หากเป็นสิ่งดี แต้มได้ตามใจ
สักวาสด หมดจดสดใส
ฟังแล้วผ่อนคลาย เป็นเช่นกวี
กะเอ๋ยกวี แต่งดีคนชอบ
แต่งชั่วคนลอบ ด่าทอนินทา
ความเอ๋ยความดี บ่มีให้เห็น
ความดีนั้นเป็น เช่นลมล่องลอย
ความเอ๋ยความชั่ว ติดตัวตามคอย
ใครรู้สักหน่อย ถูกตอกย้ำใจ