เราคนจนจากบ้านจากถิ่นแคว้น มาอยู่แดนรุ่งเรืองในเมืองหลวง เข้าทำงานหาเงินต้องเสี่ยงดวง บ้างก็ถูกหลอกลวงคนอับปรย์ มีชีวิตลำบากแสนยากเข็ญ เพราะตกเป็นเหยื่อสังคมน่าบัดสี หลงเชื่อเขาความรู้เราไม่มี จึงถูกเขาย่ำยีชีวิตเรา.
ต๋องแต๋ง 24 ม.ค. 2547 11:10 น. - ID 45255 
3255
6
0
24 มกราคม 2547 11:13 น. - comment id 206924
วันนี้เขียนกลอนเยอะไปหน่อย เพราะมาบริการที่ร้านครับ ตั้ง2ช.ม.แน่ะ 30 บาท จึงไม่มีค่ารถกลับบ้านเลย ต้องไปยืมเพื่อนๆแถวนี้ซะแล้ว ไปล่ะ
24 มกราคม 2547 11:49 น. - comment id 206929
นี่แหละรสชาติของชีวิต .....
24 มกราคม 2547 13:06 น. - comment id 206979
แสนสงสาร คนบ้านนา มาถูกหลอก ให้ช้ำชอก ปวดแสบ แปลบในขวัญ หากทำได้ จะฆ่า ให้จาบัลย์ คนหลอกลวง อย่างนั้น สิ้นโลกไป
24 มกราคม 2547 14:47 น. - comment id 207016
ต่องแต่งเก่งค่ะ พี่ชอบค่ะ
24 มกราคม 2547 16:05 น. - comment id 207059
บทกลอนให้ข้อคิดที่ดี...มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ..
24 มกราคม 2547 21:17 น. - comment id 207253
เกิดเป็นคนจนต้องทนลำบาก มีอะไรก็ไม่เลือกมากทำไว้ก่อน เพื่ออนาคตข้างหน้าไม่ร้าวรอน จึงต้องทำไว้ก่อนเสมอไป *-*กลอนไพเราะ ความหมายดีมากเลยค่ะ อ่านแล้วนึกถึง แม่อายสะอื้น มากเลยค่ะ*-*
25 มกราคม 2547 17:07 น. - comment id 207594
แหะๆๆ ชีวิตลำบากจัง เอาใจช่วยนะคะ แวะมาเยี่ยม กลอนน่ารักดีนะคะ
1 กุมภาพันธ์ 2547 17:15 น. - comment id 210626
คนเหมือนกัน แต่ต่างกันที่ ชนขั้น ไหนบอกว่าคนเหมือนกัร ต้องแบ้งปัน ใยแยกแม้ ขั้น และวรรณะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
