สายลมหนาว พัดผ่าน ร่างเด็กน้อย อยู่บนดอย ร่างน้อย แสนเหน็บหนาว มีเศษผ้า ปกปิด ร่างบางเบา ชุดเก่าเก่า รุ่งริ่ง แสนลำเค็ญ หิวก็หิว หนาวก็หนาว ใจจะขาด น่าอนาถ ใจเหลือ เมื่อได้เห็น สายลมโบก พัดพา อากาศเย็น ทุกชีวิต ลำเค็ญ น่าเห็นใจ มาช่วยกัน แบ่งปัน เด็กบ้านป่า กรุณา เมตตา หน่อยได้ไหม แบ่งอาหาร เสื้อผ้า สิ่งปัจจัย เด็กบ้านไพร คนไทย ช่วยแบ่งปัน.
ต๋องแต๋ง 12 ม.ค. 2547 13:07 น. - ID 44428 
2047
7
0
12 มกราคม 2547 13:53 น. - comment id 201518
บทกลอนนี้ก็จินตนาการมาจากเพลงเช่นเดียวกันครับ มีความหมายมาก
12 มกราคม 2547 16:33 น. - comment id 201576
แบ่งปันที่ไหนครับ จะไปบริจาค
12 มกราคม 2547 19:13 น. - comment id 201691
แบ่งปันรอยยิ้ม... ความอบอ่นที่ลอยปริ่มเหนือความห่วงหา แม้จะอยู่ภาคไหน...ก็ไทยทุกวันเวลา ส่งใจ...ส่งของ...ส่งเสินตรา...แด่ผู้ยากจน... มาร่วมแบ่งปันด้วยคนนะครับ...
12 มกราคม 2547 22:06 น. - comment id 201783
แบ่งปันมิตรภาพให้แก่กัน แบ่งปันความสุข ณ ตรงนี้ แบ่งปันความรักที่มากมี แบ่งกันให้เต็มทีด้วยยินดีให้แบ่งปัน *-*กลอนไพเราะความหมายดีมากเลยค่ะ แต่งเก่งจัง*-*
13 มกราคม 2547 06:32 น. - comment id 201886
หน้าส่วนตัว
บทกวี..ไพเราะ..มากนะคะ..
เรนแวะมา...ทักทาย..
..ขอบคุณ..ที่แวะไป..บ้านเรน..นะคะ..
13 มกราคม 2547 08:46 น. - comment id 201910
ถึงคุณพิกุลทอง แบ่งปันที่ ร.ร.บนดอยครับ ทุกคนกำลังรอท่านอยู่
13 มกราคม 2547 08:49 น. - comment id 201914
ถึงคุณพู่กันของหูกวาง เชิญครับ บริจาคได้
13 มกราคม 2547 08:52 น. - comment id 201918
ถึง ผู้หญิงไร้เงา และคุณเรน ขอบคุณนะครับที่ชมและมาให้กำลังใจกัน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
