เจ้านกน้อย บินว่อน เที่ยวร่อนเร่ บินหักเห อ้างว้าง ทางไฉน เจ้าไม่มี ที่พำนัก พักพิงใจ เหตุอันใด จึงเที่ยวไป ในพารา ค่ำที่ไหน นกน้อย นอนที่นั่น รุ่งอีกวัน บินต่อ ไม่ท้อหนา หยุดพำนัก พักกาย คลายวิญญา ต่อชีวา ที่เหน็ดเหนื่อย อยู่เรื่อยไป เปรียบชีวิต คนเรา เฝ้าสุขสันต์ หฤหรรษ์ กิเลสกลั้ว มัวหลงใหล มายาฝัน ท่วมท้น ล้นดวงใจ ดุจกองไฟ เผาผลาญ วิญญาณจม ให้เวียนว่าย เวิ้งว้าง สังสารวัฎฎ์ มัวขานขับ เพลงชื่น อันขื่นขม เสียงร่ำร้อง น้องพี่ ที่ระทม ดังระงม ทุกแหล่งหล้า นภาลัย เจ้านกน้อย บินว่อน หยุดร่อนเร่ บินหักเห กลับมา อย่าสงสัย ละความหลง ปลงจิต พิชิตชัย สงบใจ ด้วยปัญญา พาร่มเย็น.....ฯ
ราชิกา 10 ม.ค. 2547 20:33 น. - ID 44349 
6005
21
0
10 มกราคม 2547 21:09 น. - comment id 200745
เจ้านกน้อย สัญจร เที่ยวร่อนเร่ ไยหันเห หนีคู่ อยู่ในฝูง ไยทิ้งไพร ถิ่นอาศัย ต้นยางยูง ไยจึงมุ่ง จูงทางใหม่ ฝันใฝ่เดิน เรื่องที่พี่ตุ้มบอกผมที่หน้าส่วนตัว ถ้าจริงก็แค่เป็นการสะเดาะเคราะห์นะครับ
10 มกราคม 2547 22:39 น. - comment id 200786
จุดยื่นของชีวิต เราต้องพยายามตามติดเพื่อค้นหา สักวันหนึ่งเราคงได้รู้ว่า เราตามหาในสิ่งใด *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่งเก่งจัง ชื่นชมเสมอนะค่ะ คิดถึงเสมอด้วยค่ะ*-*
10 มกราคม 2547 22:55 น. - comment id 200794
หน้าส่วนตัว
^J^ ..............
*วิหกเหิร เพลินเวหา ถลาร่อน
สุรีย์รอน ฟ้าแดง เป็นแสงฉาน
สุขหรือทุกข์ ที่ก่อ ส่อสัญญาน
จะเบิกบาน ด้วยปัญญา พาพ้นภัย...ฯ
10 มกราคม 2547 23:03 น. - comment id 200798
//// พูดถูกๆ ////
11 มกราคม 2547 00:16 น. - comment id 200829
แจมกลอนกำลังใจ นิ เจ้านกน้อย บินว่อน หยุดร่อนเร่ บินหักเห กลับมา อย่าสงสัย ละความหลง ปลงจิต พิชิตชัย สงบใจ ด้วยปัญญา พาร่มเย็น.....ฯ สงบใจ ใฝ่หา หวนรวงรัง บินท่องไพร ระวัง เหยี่วถลา ยามคืนค่ำ พร้อมหมู่ คู่อุรา ณ.ฝากฟ้า ใฝ่ฝัน มั่นคงเอย
11 มกราคม 2547 00:20 น. - comment id 200834
...กว่าจะโตโชว์ร่างอยู่กลางหาว ผ่านร้อนหนาวหลบภัยอันใหญ่หลวง กว่าจะรอดปลอดภัยภัยทั้งปวง ใช่หมดห่วงนกน้อยที่ลอยลม... ................สวัสดีครับ....................
11 มกราคม 2547 02:14 น. - comment id 200883
วิหกเหิรเพลินจะไปไหน ที่แห่งใดที่เจ้าจะไปนี้ ใยไม่ไปตามฝูงแต่โดยดี อย่าบอกว่าเธอนี้มีที่ไป บางทีคนเราก็อยากที่จะเดินทางใหม่ เหมือนกับการลองหาอะไรใหม่ ๆ ให้กับชีวิตเนอะ มาชื่นชมผลงานนะ
11 มกราคม 2547 05:34 น. - comment id 200929
เหนื่อยนักต้องพักก่อน บินเร่ร่อนไปทำไม หนทางอีกแสนไกล สุดแต่ใจจะใฝหา เปล่าเปลี่ยวในเวิ้งฝัน สิ่งสำคัญยังไกลตา หลบหลีกปีกอ่อนล้า ปล่อยลมพาเหลิงลมลวง..... มาเยี่ยมยามเช้าครับผม
11 มกราคม 2547 10:09 น. - comment id 200944
นกน้อย..บินเริงร่า...
..หาท้องฟ้า.. .ที่ใจดี...
โอบอ้อม.. ชี้นำ..ไม่หลบหนี...
ให้ปีก.. ที่ตรงนี้.. ร่มเงาดี.. นกชื่นบาน..
..เส้นโค้ง..ที่มองเห็น...
โดดเด่น.. อาทิตย์ฉายฉาน..
แสงแผดกล้า ..รอมานาน...
นกชื่นบาน.. อยากได้.. อาทิตย์เก่ง..
โห้ยย..อีกแล้วดิ....
..ที่ริ..อยาก..จะเขียน...
มัย..ออกมาเพี้ยนๆ..
..ตั้งใจเขียน.. เป็นแบบนี้..ทุกทีดิ...
..เรน..ขอโทษ..นะคะ..
บทกวี..ของพี่ราชิกา..ให้ความหมาย..ดีมากเลยคะ..
..สวัสดีค่ะ...
11 มกราคม 2547 10:48 น. - comment id 200968
กลอนดีมาก ๆ เพราะที่สุด แต่งเก่งมากเลยค่ะ มาชื่นมาชม
11 มกราคม 2547 11:20 น. - comment id 200982
:) ค่ะ ทุกๆคนต้องมีจุดยืน
11 มกราคม 2547 14:38 น. - comment id 201073
บทกลอนเต็มไปด้วยความหมายดี ๆ นะค่ะ คนเราถ้าไม่มีจุดยืนก็เหมือนคนที่ไม่รู้จักตัวเอง
11 มกราคม 2547 15:42 น. - comment id 201118
***...คุณชัยชนะ..*** นกตัวน้อยร้อยเรียงเคียงคู่ฝัน คงสักวันได้สมภิรมย์หมาย ไม่บินเดี่ยวเอกาทั้งใจกาย เมื่อพระพายพัดหวนทวนกลับคืน....ฯ ก็ตกลงตามที่น้องว่าก็แล้วกันนะคะ..ปฎิบัติธรรม..สักระยะ..จิตใจคงดีขึ้นค่ะ...
11 มกราคม 2547 15:46 น. - comment id 201121
***...คุณผู้หญิงไร้เงา...** จุดยืนของชีวิต ผู้ลิขิตคือตัวเรา จะสุขหรือปนเศร้า ตัวของเรา...เข้าใจดี...ฯ ขอบคุณน้องมากค่ะ...ชื่นชมน้องเช่นกันจ๊ะ..
11 มกราคม 2547 15:50 น. - comment id 201124
***...คุณกฤษณะ...*** วิหคเหิร เพลินไพร ใจต้องสู้ ด้วยเพราะรู้ ทางไกล ที่ใฝ่ฝัน สุขหรือทุกข์ คลุกเคล้า เข้าใจกัน สติมั่น ปัญญาตรอง พ้นผองภัย....ฯ ขอบคุณ..พี่โอม..มากๆค่ะที่คอยให้..สติ..ตลอดมา...
11 มกราคม 2547 15:53 น. - comment id 201126
***...คุณน้ำ...*** สงบกายคงมั่นมิหวั่นไหว สงบใจปัญญาพาสุขสันต์ สงบจิตคิดถูกผูกสัมพันธ์ สงบนั้นจริงแท้แน่ที่ตน....ฯ ขอบคุณมากค่ะ...เพื่อนเก่า..ที่แสนดี...
11 มกราคม 2547 15:58 น. - comment id 201129
***...คุณที่รักของฉัน...*** (เขินจัง) กว่านกน้อยจะเก่งกล้าและสามารถ เคยผิดพลาดอดทนสู้อยู่ทุกหน ต้องหมั่นสอนตัวเองไว้ให้แยบยล หมั่นฝึกปรนกลเม็ดที่เด็ดพราย....ฯ ขอบคุณมากค่ะ...
11 มกราคม 2547 16:02 น. - comment id 201131
***...คุณแม่จิตร..** อิสระเสรีที่มีอยู่ อยากต่อสู้ลำพังหวังสิ่งไหน อยากเดินทางกลางป่าพนาลัย อยากก้าวไปด้วยใจกล้าและท้าทาย...ฯ อยากค้นหา..สิ่งใหม่..ที่ท้าทายค่ะ...
11 มกราคม 2547 16:06 น. - comment id 201132
***...คุณฤกษ์...*** เหนื่อยนักขอพักก่อน ไม่เร่ร่อนไปแห่งไหน แม้นทางอีกยาวไกล ขอพักใจไม่ร้างลา เปล่าเปลี่ยวในเวิ้งฝัน ร่วมฝ่าฟันไม่กังขา แม้ปีกเจ้าอ่อนล้า จงหาญกล้าท้าลมแรง....ฯ ขอบคุณมากค่ะ...ตื่นเช้าจัง!!!!!...
11 มกราคม 2547 16:11 น. - comment id 201134
***...คุณนางแอ่น...*** ขอบคุณมากค่ะ... ***...คุณเรนจัง...** แต่งได้เพราะมากจ๊ะ..ชื่นชมนะคะ.. ***...คุณ100 เหตุผล...*** ขอบคุณมากค่ะ...ติดตามผลงานคุณนะคะ..แม้จะไม่ได้โพสต์ก็ตาม....ชอบมากค่ะ.. ***...คุณอัลมิตรา...*** เห็นด้วยกับ..คุณอิม..นะคะ...คิดถึงคุณมากค่ะ... ***....คุณข้าวปล้อง...*** คิดเช่นเดียวกันค่ะ...ขอบคุณมากที่มาทักทายนะคะ...
11 มกราคม 2547 20:26 น. - comment id 201240
นกน่ารัก ร้องทักทาย ร้องกุกกู ตอนสายสาย ข้างหน้าต่าง นกพิราบ นกกระจิบ ร้องจิ๊บคราง บินเคว้งคว้าง กลางนภา
13 มกราคม 2547 14:17 น. - comment id 202023
นกน้อยยังบินไป เพื่อค้นหาทางแห่งฝัน วันนี้เหนื่อยล้าเป็นกำลัง ขอนั้งพักสักนิด แล้วจะบินสู่หล้านภาบน
13 มกราคม 2547 20:40 น. - comment id 202223
นกน้อยบินลอยร่อน มันสร้างรังนอนเอาไว้อยู่กิน หนูน้อยต้องคอยถวิล หมั่นฝากออมสินไว้กินเถิดเอย เกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย....อิอิ
14 มกราคม 2547 12:58 น. - comment id 202538
***...คุณtiki...*** นกน้อยช่างน่ารัก เจ้าหยุดพักแห่งใดหนา เพียงคอยรอเวลา สู่เวหาท้าเริงลม.....ฯ
14 มกราคม 2547 13:03 น. - comment id 202541
***...คุณมารน้อย...*** เหนื่อยนักควรพักก่อน ในรังนอนของตัวเรา เช้าขึ้นไม่ง่วงเหงา บินแนบเนาในนภา....์....ฯ ขอบคุณมากที่เข้ามาทักทายค่ะ..
14 มกราคม 2547 13:07 น. - comment id 202543
***...คุณผีขี้เมา...*** นกน้อยบินล่องลอย เจ้าคงคอยอยู่ไม่ห่าง แม้นแสนไกลและอ้างว้าง รักไม่ร้างห่างจากใจ.....ฯ ตอบคนละแนวเลยนะคะ...สงสัยจะติดเชื้อ..คุณผีขี้เมาค่ะ..( เมา..ค่ะ..เมา...อิอิอิ..)...
14 มกราคม 2547 17:30 น. - comment id 202637
นกน้อยมาขอพักที่สงบค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
