....อันดอกหญ้า ถูกประนาม ว่าต่ำต้อย ค่าเล็กน้อย ไม่ควรคู่ กับเกศา เกิดติดดิน ดอกไม่งาม ตระการตา เปรียบเหมือนข้า ผู้อาภัพ ดั่งเจ้าเป็น.... ....อีกไม่นาน นักข้าจะ ประกาศก้อง ให้โลกต้อง ตกตะลึง กับสิ่งเห็น แม้ดอกหญ้า จะไร้ค่า กว่าที่เป็น ข้าจะเด่น พร้อมดอกหญ้า ค่าควรมอง..... .....การประเมิน คุณค่า จากสิ่งไหน เอาอะไร เข้ามาวัด บอกเฉลย มองภายนอก ด้วยตาเปล่า โง่เขลาเลย แล้วมาเอ่ย บอกค่ากัน ว่าไม่มี..... ....สิ่งเล็กน้อย เพียงภายนอก อย่ามองข้าม สิ่งประนาม กลับล้ำค่า กว่าจะเผย ร้อยดอกหญ้า เป็นมงกุฎ ไม่เฉยเมย ข้าจะเอ่ย คุณค่าเจ้า แทนหมวกงาม....
ศิลป์สรา 25 ธ.ค. 2546 16:39 น. - ID 43467 
2581
4
0
25 ธันวาคม 2546 18:18 น. - comment id 194364
แม้ดอกหญ้า...ต่ำต้อย...แลน้อยค่า แต่ทว่า...สามารถร้อย...เป็นสร้อยสาย มงกุฏงาม...ตามพื้นดิน...ช่างเรียงราย ค่ามากมาย...ต่างมงกุฏ...ที่งดงาม มาเยี่ยมนะครับ...
25 ธันวาคม 2546 18:23 น. - comment id 194368
แม้ดอกหญ้าต่ำต้อยแลน้อยค่า แต่ก็ใฃ่เสมอมาสะทีไหน เพราะตอนนี้ดอกหญ้าทำกำไร กับชาวไทยเหมือนกันนะคนดี *-*ความหมายดีจังเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ แต่งเก่งจัง*-*
25 ธันวาคม 2546 19:32 น. - comment id 194393
อันคุณค่าในสายตาเธออยูที่ไหน อยู่ที่ใจหรือว่ากายเพียงรูปลักษณ์ เธอคนนี้ทำให้ฉันได้รู้จัก กับสิ่งที่รักเพียงมองกันแค่ภายนอก เดี๋ยวความรักมองกันที่ภายนอก คุณว่าไหมครับ แต่งได้เพราะนะครับกลอนโดน!!!!
25 ธันวาคม 2546 23:54 น. - comment id 194515
^J^ ............. -ศิลป์สรา...ผมไปหาที่ 22810 (หน้า398) ไม่ตรงนะครับ......? -ลืมสัมผัสคำท้ายของบทแรก กับบทหลังอีกแระ
26 ธันวาคม 2546 18:09 น. - comment id 194777
พี่ราชิกา..มาเป็นกำลังใจให้นะคะ... แนวคิดดีแล้วล่ะ...พี่เห็นด้วยกับคุณกฤษณะ (ความคิดเดียวกัน)...ลองปรับเรื่องสัมผัส..อีกนิดหนึ่ง..ก็คงจะดีไม่น้อยนะคะ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
