สงคราม

ภีม

เหนือแผ่นดินขึ้นไปในท้องฟ้า     
ดังแผ่นผ้าสีครามงามสดใส
นกกาเคยโผผินบินเที่ยวไป	           
ผืนนภากว้างใหญ่ไม่ลำเค็ญ
     มาวันนี้ฟ้าหม่นปนสีแดง	           
ทุกหนแห่งร้อนรุ่มสุมทุกเข็ญ
คนและสัตว์ขัดข้องต้องลำเค็ญ          
โลกร่มเย็นต้องทุกข์ลุกเป็นไฟ
      ฝูงนกเหล็กบินว่อนร่อนไปมา          
เต็มผืนฟ้าเสียงลั่นสนั่นไหว
ทิ้งระเบิดแล้วกลับลับหายไป	            
ตาลีบันเป็นไฟเพราะใครกัน
      หมดสิ้นสันติภาพเคยอาบหล้า           
เกิดสงครามตามล่าให้อาสัญ
ขนอาวุธหลากหลายหมายประจัญ      
ระดมพลห้ำหั่นไม่หวั่นเกรง
     เอาชีวิตเข้าสู้ให้รู้ผล	            
หมายต่อต้านทุรชนคนข่มเหง
อเมริกายิ่งใหญ่ไยมิเกรง	            
มาทำโตคุยเบ่งว่าเก่งจริง
     จึงอาฆาตมุ่งร้ายให้ตายดับ               
ให้อีกฝ่ายย่อยยับกับทุกสิ่ง
บุกเข้าไปไม่ละไม่ประวิง	            
ไม่ล้อเล่นทำจริงยิงใส่กัน
     ชาวประชาหน้าดำรับกรรมทั่ว         
พบกับความหวาดกลัวจนหัวปั่น
เพราะสองฝ่ายอาฆาตเข้าฟาดฟัน      
อพยพหลบกันกลัวบรรลัย  
     ไม่มีวันสิ้นสุดหยุดสงคราม            
ต่างฝ่ายต่างทำตามความกระหาย
เป็นศัตรูคู่ข้องจ้องทำลาย	       
ใจกลับกลายเป็นสัตว์กัดกันเอง ฯ