.....สดใสใด หาเปรียบ เทียบสีสัน ชมพูหวาน ส้มแสดแดง แฝงสีเขียว ระรานตา สดชื่นใจ จริงนะเชียว ผึ้งตัวน้อย ไม่บินเดี่ยว มาเอกา.... ....บินท่องไป ในโลกกว้าง ทางอบอุ่น สร้างสมดุลย์ ทั่วไป ในทุ่งหล้า ให้ความสุข กับมนุษย์ ทุกเวลา เพิ่มคุณค่า น่ารื่นเริง เสริมทุกวัน.... ....ธรรมชาติ รวมมิตร คิดประดิษฐ์ เร่งผลิต สรรพสิ่ง ล้วนสร้างสรร เหล่าผึ้งน้อย ประมวลงาน สาระพัน เพื่อสร้างสันต์ ใฝ่หา ค่าของตน..... .....หมดเวลา เงื่อนไข ในชีวิต เจ้าผลิต ผลงาน สร้างค่าล้น ยังคุณค่า เสริมพลัง ให้ปวงชน เราทุกคน ควรเอาอย่าง เจ้าผึ้งเอย.....
18 ธันวาคม 2546 19:36 น. - comment id 192465
***...แล้วคิดว่าผึ้งมันมีความสุขป่าวครับ...***
18 ธันวาคม 2546 19:43 น. - comment id 192473
มีแนวคิดที่ดี...ชื่นชมจ๊ะ...
18 ธันวาคม 2546 20:00 น. - comment id 192483
...สวัสดีค่ะ..คุณมีนธาดาและคุณพี่ราชิกา... ...คิดว่าผึ้งน้อยเหล่านั้น ต้องมีความสุขแน่ค่ะ...เพราะ ไม่เคยเห็นมันร้องไห้ บ่น ท้อแท้ในชีวิต และไม่ได้มาร้องทุกข์กับคุณมีนธาดาไงค่ะ...5555.... ...ขอบคุณทั้งสองท่านนะคะที่แวะมาให้กำลังใจกันค่ะ....
19 ธันวาคม 2546 00:04 น. - comment id 192588
แม้เป็นผึ้งยังมีที่สร้างสรรค์ ฉะนั้นตัวฉันจะเอาอย่าง ให้เห็นผลงานได้เป็นแนวทาง เพื่อเอาเยี่ยงอย่างเจ้าผึ้งเอย *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ความหมายก็ดีมากเลยค่ะ ทุกบทเลย แต่สงสัยจัง มีความรู้สึเหมือนเคยอ่านแล้วครั้งหนึ่ง ไม่ทราบว่าเคยลงก่อนหน้านี้มั้งไหมค่ะ*-*
19 ธันวาคม 2546 09:21 น. - comment id 192676
...ใช่ค่ะ...เคยลงแต่เครื่องไม่ได้เซฟผลงานให้ค่ะ...เลยแก้ไขบางส่วนและมาลงใหม่ เพื่อให้เครื่องเซฟให้อีกทีค่ะ...และตอนนี้เครื่องก็เซฟแล้วค่ะ...ขอบคุณค่ะที่ติดตามผลงานนะจ๊ะ...
19 ธันวาคม 2546 22:19 น. - comment id 192880
คุณหรือไม่ อยู่ที่คิด จิตมนุษย์