แก้วใสใบสวยวางตั้ง ชอบจังแก้วใสไร้สี มองดูก็เห็นงามดี เสียดายไม่มีน้ำใด จึงคว้าควานหาน้ำเย็น ที่เห็นเอามารินใส่ ยกขึ้นดื่มอึ่กชื่นใจ แก้วใสใส่น้ำดื่มกิน อยู่นานต่อมาชักเบื่อ น้ำเปล่ารดเฝือเบื่อลิ้น เพื่อนสรรจัดหาน้ำกิน มีกลิ่นฉุนนุ่มไร้ตะกอน จึ่งลิ้มชิมน้ำอำพัน วัดกันว่าใครเมาก่อน แก้วนี้น้ำแข็งสองก้อน ช้าก่อนข้าขอซดเพียว แก้วงามที่เคยสวยใส ปรับสีเปลี่ยนไปชั่วประเดี๋ยว ยกซดหมดเกลี้ยงรวดเดียว ก่อนเที่ยวท้าชวนดวลเหล้า หมดจากน้ำมากดีกรี เปลี่ยนสีมากินน้ำเปล่า เก็บหมดลดของชวนเมา หมดเหล้าสาดน้ำเข้าคอ แก้วสวยก็กลับมาใส รินไล้ใส่น้ำใสต่อ น้ำเปล่าขาวใสลออ คงพอชื่นจิตชื่นใจ แก้วดีรับใช้เจ้าของ ตามปองใจนายเลือกได้ จะเมาหมดยกซดถึงใจ หรือน้ำใสก็ได้ดังปอง
9 ธันวาคม 2546 17:04 น. - comment id 189115
แต่งได้ดีน่ะค่ะ แวะมาทักทายค่ะ เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ
9 ธันวาคม 2546 17:05 น. - comment id 189116
แต่งได้ดีน่ะค่ะ แวะมาทักทายค่ะ เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ
9 ธันวาคม 2546 19:21 น. - comment id 189162
อะนะ ตอนนี้สร่างรึยังล่ะ
9 ธันวาคม 2546 21:23 น. - comment id 189216
แต่งไพเราะมากค่ะ...เปรียบเทียบให้เห็นได้ชัดเจน...ขอชื่นชมด้วยใจจริงค่ะ... แวะมาทักทายนะคะ...
10 ธันวาคม 2546 16:50 น. - comment id 189421
แก้วนี้ที่ฉันเลือกใส่ คงเป็นน้ำใจเธอฉัน แก้วนี้ที่เหลือเผื่อทุกวัน คือน้ำใจที่ฉันและเธอ *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ เข้าใจเปรียบเทียบนะค่ะ ชอบค่ะชอบ*-*
12 ธันวาคม 2546 13:59 น. - comment id 190129
เส้นไหมสีเงิน ขอบคุณทึ่แวะมาทักทายนะคะ :D tiki ง่า ทานน้ำเปล่าคะ ไม่มาว ๆ ราชิกา ขอบคุณสำหรับคำชมค่า :D ผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณค่า :D