ดาวไร้ค่า

เจ้าหญิงแห่งกาลเวลาฯ

ดาวดวงนี้ไร้ค่าราคาหมด
พอสิ้นสดความสาวเขาก้าวหนี          ดาวตกได้ตกแล้วก็ตกดี
สิ้นแสงสีสิ้นค่าสิ้นราคา                   ไม่อยากเกิดเป็นดาวต่ออีกแล้ว
มีแต่แห้วมีแต่เหงาเศร้าหนักหนา      ท้องฟ้าโกธรฟ้าพิโรษโกธรดารา
ก็ไม่หวนกลับมาหาดาราเดือน          ดาวดวงนี้คอยฟ้าให้หวนกลับ
แต่ฟ้ากลับเมินมองไม่แลเหลียว       ต่อนี้ไปดาวคงร้างอยู่ดวงเดียว
คงไม่สวยสุกสกาวประดับฟ้านภามาศ  เกิดเป็นดาวที่ตกหมดราศี
เหมือนสตรีที่รีบรักเป็นหนักหนา       พอหมดสาวหมดสิ้นพรรมจรรย์
หนุ่มๆนั้นเขาก็เมินเฉยเชื่อชา           จำไว้หนาดั่งดาวตกหกจากฟ้า
ดาวไร้ค่านั้นไม่ดีจริงๆแน่                  โปรดรีบแก้รีบปรับปรุงกันเถอะหญิง
สงวนตัวสงวนกายให้นานยิ่ง               เหมือนดั่งหนึ่งดาวที่สดใสในนภา
อันความรักนั้นมีได้ไม่ว่าหรอก          แต่ขอบอกว่าอย่าด่วนใจง่ายเป็นหนักหนา
ถ้าหมดสาวหมดสิ้นไร้ราคา                ผู้ชายนั้นเขาจะหาว่าเรานั้นนะง่ายเอง                                            เราเป็นดาวก็จงหยิ่งให้สูงส่ง
อย่าให้เขาเอื้อมเอาลงมาข่มเหง        ดาวก็อยู่คู่กับฟ้าเท่านั้นเอง
จงอย่าหวั่นอย่าเกรงเรื่องราคะ            เดี๋ยวจะตกหมดค่าหมดราคา
เปรียบดั่งดาวที่ได้ร่วงตกหล่นมาจากฟ้า    ต้องกลับกลายเป็น...ดาวไร้ค่า