ทุกสรรพสิ่งนั้น ล้วนมีวันดับสลาย ห่วงโซ่แห่งความตาย ยากจะคลายให้หย่อนลง มันเป็นธรรมสัจ ที่กอดรัดยากปลดปลง เที่ยงแท้มั่นแน่คง ปล่อยวางลง...ยอมรับธรรม
19 กันยายน 2546 00:29 น. - comment id 168924
แต่ละันแต่ละเลามีค่าามาก ฝ่่าทุกข์ากเรื่องในโลกล้นโศกศัล์ ันก็ผ่าน จับไม่ได้ ไล่ไมทัน พอถึงัน เตรีมตัไป ไม่ทันกาล การปฏิบัติ ชัด่อห่อน ห่อนแรงเร็ จะคิดชอบ ตอบแรงเปล เทีนสังขาร ค่อริบหรี่ ดั่งเดือนดับ ลาลับกาล ฝากเพีงงาน คุ่โลกหล้า คราลับา
19 กันยายน 2546 01:27 น. - comment id 168958
สัจจธรรมข้อนี้ที่บอกกล่าว เป็นความจริงทุกคราวที่นึกถึง มีเกิดมีดับไปให้คำนึง ฉะนั้นต้องทำดีเป็นที่หนึ่งก่อนจะตาย ***กลอนบทนี้สอนใจดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แถมยังแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ***
19 กันยายน 2546 03:32 น. - comment id 169002
เพียงเราร่วมค้นพบสงบงาม ร่วมเป็นหนึ่งในนามผู้สร้างสรรค์ เพียงเราร้อยดวงใจไว้ร่วมกัน ความโกรธ เกลียด ดื้อรั้นจะอำลา ขอบคุณ คุณtiki ครับ
19 กันยายน 2546 03:36 น. - comment id 169003
อันพระธรรมเลิศล้ำนำคุณค่า อยู่เหนือกาลเวลาที่ผ่านผัน ขอเพียงเรายอมเข้าใจในธรรมนั้น ชีวิตนี้ก็สุขสันต์ได้ดังใจ ขอบคุณ คุณผู้หญิงฯครับ