งานวันเกิด ที่ยิ่งใหญ่ ใครคนนั้น ฉลองกัน ในกลุ่ม ผู้ลุ่มหลง ในลาภยศ สรรเสริญ เพลินทนง วันเกิดส่ง ชีพสั้น เร่งวันตาย อีกมุมหนึ่ง ซึ่งเหงา น่าเศร้าแท้ หญิงแก่ ๆ นั่งหงอย และคอยหาย โอ้วันนี้ ในวันนั้น อันตราย แม่คลอดสาย โลหิต แทบปลิดชนม์ วันลูกเกิด เกือบคล้าย วันตายแม่ เจ็บท้องแท้ เท่าไร แม่ไม่บ่น กว่าอุ้มท้อง กว่าจะคลอด รอดเป็นคน เป็นตัวตน ทุกวันนี้ นี่เพราะใคร แม่เจ็บเจียน ขาดใจ ในวันนั้น กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส ได้ชีวิต แล้วก็หลง ระเริงใจ ลืมผู้ให้ ชีวิต อนิจจา ไฉนเรา จึงเรียกกัน ว่า..วันเกิด.. เรียกวัน ผู้ให้กำเนิด จะถูกกว่า คำอวยพร ที่เขียน ควรเปลี่ยนมา ให้มารดา คุณเป็นสุข จึงถูกแท้ เลิกจัดงาน วันเกิด กันเถิดนะ ควรที่จะ คุกเข่า กราบเท้าแม่ ระลึกถึง พระคุณ อบอุ่นแด อย่ามัวแต่ จัดงาน ประจานตัว
4 สิงหาคม 2546 16:02 น. - comment id 158389
อ่านแล้วขนลุกซู่เลยอ่ะค่ะ อยากให้เด็ก ๆ สมัยใหม่ได้อ่านบ้างจัง :)
4 สิงหาคม 2546 16:16 น. - comment id 158394
บรรยายได้ดีมากเลยคะ...เห็นด้วยนะคะ...แวะเข้ามาเยี่ยมชมผลงานค่ะ...
4 สิงหาคม 2546 23:33 น. - comment id 158492
น้องแอ็ปเปิ้ล ผลงานบทนี้เกินบรรยายจริง ๆ เลยจ๊ะ ดีมาก ๆ เลย
5 สิงหาคม 2546 09:53 น. - comment id 158562
เก่งจังครับ
5 สิงหาคม 2546 11:40 น. - comment id 158576
เก่งค่ะ ชอบๆๆๆ
5 สิงหาคม 2546 15:36 น. - comment id 158636
ยัยเปิ้ล แอบมาลงเมื่อไหร่ คิดถึงจังเลย
5 สิงหาคม 2546 15:36 น. - comment id 158637
ยัยเปิ้ล แอบมาลงเมื่อไหร่ คิดถึงจังเลย
5 สิงหาคม 2546 15:36 น. - comment id 158638
ยัยเปิ้ล แอบมาลงเมื่อไหร่ คิดถึงจังเลย
5 สิงหาคม 2546 16:25 น. - comment id 158649
ชอบกลอนบทนี้เหมือนกันเลย เคยอ่านเหมือนกันแทบจะร้องไห้.......
7 สิงหาคม 2546 07:50 น. - comment id 159068
พูดได้โดนใจ ตรงประเด็นมากครับ