รุ้งทองทาบทาฟ้าใส เย็นย่ำไวรวีลาลับ ราตรีจันทร์แย้มประภัศ(สร) ดารากระชับสัมพันธ์ ฝนมาพฤกษ์ผลิใบ ดอกผลให้ร้อนฤดูไสว หนาวมาม้วนล่วงหล่นใบ สามฤดูเปลี่ยนไปตามเวลา ไอจิตจุตติ เกิดทารก รู้โสรถเสริมสุขสรร เติบใหญ่ประกอบกิจการ เหลือชราวายปราณเป็นไอ(จิต) กายยาเกิดเวียนทุกข์ขัง สุขทุกข์สนุกนิจจังไส ธรรมาไร้ตัวไร้ตนไร ล้วนไตรลักษ์แปรผันเอย
น้ำ 20 พ.ค. 2546 12:57 น. - ID 34202 
1013
6
0
20 พฤษภาคม 2546 13:16 น. - comment id 139585
เมื่อเรายอมรับว่าสิ่งปรากฏอยู่ข้างหน้าของเราเปลี่ยนแปลงได้ ความยึดมั่นถือมั่นในโลกของเราจะคลายลงค่ะ เหมือนกับเวลาที่เราดูหนังเวลาที่เราอยู่ในโรงภาพยนต์ เราจะเห็นสิ่งที่ปรากฏอยู่นั้นเป็นเพียงภาพมายาเท่านั้นเอง ไม่ใช่ของจริงจังที่เราควรจะยึดถือไว้ ฉันใดก็ฉันนั้น ถ้าเราฝึกมองสิ่งที่เราเห็นอยู่ข้างหน้านั้น เป็นปรากฏการณ์ที่เปลี่ยนแปลง เราจะพบว่าเราจะไม่เอาจริงจังกับสิ่งนั้นจนเป็นเหตุแห่งทุกข์ ความจางคลายในโลกนี้เราสามารถทำได้ในทุกๆ ขณะที่มี ชื่นชมเสมอครับ
20 พฤษภาคม 2546 13:17 น. - comment id 139586
บทความข้างต้น เป็นของแม่ชีศันศนีย์ เสถียรสุต ท่านเป็นคนทีมีธรรมะแตกฉานคนหนึ่งครับ หยิบยกมาให้ชื่นชมกัน
20 พฤษภาคม 2546 13:29 น. - comment id 139594
จารึกเอาไว้ที่นั่น อนุสาวรีย์แห่งวัยเยาว์ วันคืนก่อนเก่า ที่เรียกร้องโหยหา ความอบอุ่น ซึ่งไม่รู้สถิตอยู่หนใด ความไร้เดียงสา จากไปแล้วกับวัยเยาว์ ซึ่งว่าวสีแดง ฉวัดเฉวียนอยู่ในความฝัน วันนี้ว่าวสีแดง ซึ่งเคยผงาดอยู่บนฟ้าคราม ขาดลอยไปจากสายป่านแล้ว ละลิ่วหายไปในท้องฟ้า ป่านฉะนี้ จะค้างอยู่ ณ เมฆก้อนใด โอ้..วันเวลา บัดนี้หัวใจยังโหยหา ความอบอุ่นและความเข้าใจ เหมือนเสียงเรียกร้องในวัยเยาว์
20 พฤษภาคม 2546 13:43 น. - comment id 139597
แปรเอยแปรผันนั้นของแน่ หนึ่งสิ่งไม่เปลี่ยนแท้คือแปรผัน จะหาสิ่งจีรังได้จากไหนกัน สิ่งเดียวที่คงมั่นคือผันแปร.. มั่วเลยเรา... :)
20 พฤษภาคม 2546 15:06 น. - comment id 139616
ใช่ ยอมรับว่าใช่เลยตอนนี้ แต่ ต่อไปอาจไม่ใช่ เพราะมันผันแปร
20 พฤษภาคม 2546 18:03 น. - comment id 139637
ความแน่นอนเป็นสิ่งไม่แน่นอน อย่าอาวรณ์อาลัยให้หงอยเหงา ความผันแปรเที่ยงแท้แน่นอนและยืนยาว ใยคนยังหลงเฝ้าความหงอยเงาไม่เข้าใจ ***สบายดีหรือเปล่าค่ะ ห่วงใยสุขภาพคุณน้ำจังยังไงฝนตกบ่อย ๆ ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะ เป็นห่วงเป็นใยค่ะ***
20 พฤษภาคม 2546 19:40 น. - comment id 139656
คุณลำน้ำนานนิยมท่านนัก ที่มูนิธิเสถียรธรรมสถาน20/5/46ได้อันเชิญพระสาลีริกธาตุจากศรีลังกามาให้สักการะเชิญมิตรธรรมทุกท่านครับ พี่อัลมิตรตราของนิมีเวลาชวนตอกลอนสนุกอีกนิ วัยเด็กใจใสยิ่งนักเจ้าเอย เพื่อนตอนเด็กเล่นไล่จับ ลิงชิงหลักร่วมเสนอ ซ่อนแอบแนบชิดเกลอ เป่ากบกินเธอไม่จ่ายอายเขาเน้อ มาวันนี้ตัวโตโอ้โหเป็นหนุ่มแล้ว ยังไม่แคล้วร่วมสองเสมอ มีเพือนใจมายมายเลยเธอ หวังว่าเกลอไม่ลืมกันไป คิดถึงนะ คุณหมอกจางแจมหวานเชียวนะ คุณฤกษ์ ใช่ไร ไรใช่ ใช่ไรใช่ รัก ไม่รัก รักรึไม่รัก จักเฉลยรึไม่แล้วแต่ใจพัก มาบอกทักรักแน่เกลอเรา คุณผู้สาวไร้เหงาไร้เงาไม่ไร้เขานิ เป็นกำลังใจและห่วงใยให้นึกขอบคุณไม่แปรเปรี่ยนเพราะของร้านนี้ซื้อแล้วห้ามเปรี่ยนห้ามคืน แซวนิ
20 พฤษภาคม 2546 20:01 น. - comment id 139659
มากับความผันแปร..ที่ไม่เปลี่ยนแปลง.. มากับความแน่นอน..ที่ไม่แน่นอน มากับ..วัฎจักร..และความเป็นจริง..ของโลกมนุษย์ค่ะ....นี่คือสัจธรรม...จริงมั้ยคะ...
20 พฤษภาคม 2546 20:46 น. - comment id 139670
......น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน...... ........แอ๊ะะเกี่ยวกับการแปรผันหรือเปล่าค่ะ......
20 พฤษภาคม 2546 21:43 น. - comment id 139685
คุณราชิกามาเป็นกำลังใจเสมอนิ กาลนานวันผ่าน วานใจใสจดจำขำ ณ.ปัจจุสมัยคำ จำลุทำแปรเปรี่ยนเวียนวนเอย น้องอ้อมคนดี น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน...... หินยังผ่อนละลายด้วยศรัทรา แรงท้ากล้าธรรมา ว่าจะพ้นกงกรรม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด