เพียงเพ่งพิศผิวเผินแล้วเดินผ่าน เพียงพบพานพัดพลิ้วแล้วปลิวหาย เพียงพลัดพรากจากกันเพราะวันตาย เพียงเพื่อหมายผูกพันเพื่อผันแปร ไม่เที่ยง ทนได้ยาก ย่อมหาได้มีสารัตถะไม่
เจือจันทร์ 26 มี.ค. 2546 11:32 น. - ID 31266 
878
6
0
26 มีนาคม 2546 12:58 น. - comment id 118965
โลกนี้เป็นอนิจจัง นะครับ ไม่มีอะไรแน่นอนหมือนบ้านแจ่ม............แน่นอน...............เจ้าแม่กล่าวไว้ ยังพริ้วไหว .......และบาดใจดัง.....จ๊วบๆ
26 มีนาคม 2546 13:34 น. - comment id 118991
ทำ..กลอนท่อนที่จะต่อกับเจือจันทร์หล่นเพราะเสียงบาดใจของ..พิราบขาวอ่ะค่ะ คิ คิ
26 มีนาคม 2546 15:53 น. - comment id 119011
อ่ะโห..ใช้ภาษาได้เก่งจัง น่าทึ่งมาก ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่จ้า^-^
26 มีนาคม 2546 22:51 น. - comment id 119100
ไพเราะจังเต้
27 มีนาคม 2546 09:52 น. - comment id 119206
ไม่บอกครับ พี่ผมเอง
27 มีนาคม 2546 22:39 น. - comment id 119468
ขอบคุณครับ ผมเพียงสนองเสียงเสนอของหัวใจดู เกิดเป็นต้นไม้ย่อมให้อากาศแก่คน เราเกิดเป็นคนก็ควรให้โอกาสแก่คนด้วยกันครับ...จากใจ เจือจันทร์
29 มีนาคม 2546 18:14 น. - comment id 120151
ทำไมเก่งจังๆ............ครับ ผมอยากเขียนได้อย่างนี้.........แต่หัวไม่ให้เลย
29 มีนาคม 2546 18:40 น. - comment id 120160
มาเชียร์นิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
