ถ้าจะอยู่ในโลกนี้อย่างมีสุข อย่าประยุกค์ สิ่งทั้งผองเป็นของฉัน มันจะสุม เผากระบาล เธอเป็นควัน ต้องปล่อยมัน เป็นของมัน อย่าผันมา เป็นของฉัน ในอำนาจ แห่งตัวฉัน มันจะทำ ให้เธออยู่ เหมือนคนบ้า อย่างน้อยก็ เป็นนกเขา เข้าตำรา มันดีกว่า ฉันของฉัน อยู่ร่ำไป เธอหามา มีไว้ ใช้หรือกิน ตามระบิล อิ่มหนำ ก็ทำไหว โดยไม่ต้อง มั่นหมาย ให้อะไร ถูกยึดไว้ ว่าตัวฉัน เป็นของเรา