ปลิดปลิว ละลิ่วลอย ค่อยเคว้งคว้าง ใบน้ำตาล ร่วงหล่น บนผืนหญ้า และกองสุม ถมทับ กันไปมา ทั่วพนา ใบไม้หล่น คล้ายผืนพรม และลมหนาว ก็โบยพัด สะบัดผ่าน เย็นเฉียบปาน มีดกรีด พาขื่นขม หนาวยามนี้ ร้าวฤดี เป็นอารมณ์ พร้อมผสม ความเศร้า ยิ่งหนาวใจ สายตามุ่ง มองผ่าน กิ่งก้านแห้ง มิแสดง ซึ่งชีวิต ใคร่สงสัย ใยล่วงจาก ลาต้น ได้อย่างไร เคยห่วงใย กันบ้างไหม ใคร่ถามดู สัจธรรม ของต้นไม้ นี้ช่วยสอน วัฎจักร จากจร หมุนเวียนสู่ ทุกทุกสิ่ง ในโลก คอยเฝ้าดู คงไม่มี ใครอยู่ นิรันดร์เอย
idaho 17 พ.ย. 2545 21:18 น. - ID 26164 
822
8
0
17 พฤศจิกายน 2545 21:24 น. - comment id 96160
ชอบครับ..แนวปรัชญา สูงสุดคืนสู่สามัญ ...........................
17 พฤศจิกายน 2545 21:24 น. - comment id 96162
ชอบครับ..แนวปรัชญา สูงสุดคืนสู่สามัญ ...........................
17 พฤศจิกายน 2545 21:41 น. - comment id 96166
ความหมายจับจิตจับใจ..ชอบมากเลยครับ
17 พฤศจิกายน 2545 22:27 น. - comment id 96182
ปรัชญาเปงด้วยแฮะ ลิงตัวนี้ นึกว่าเปงแต่กลอนหวาน อิอิ
18 พฤศจิกายน 2545 00:06 น. - comment id 96202
...เข้ามาเยือน ครับ... คิดเพิ่ม..สักอย่าง...ใบไม้ที่ร่วงลงพื้นธรณี ประโยชน์ยังมีมากหนา...(คือมีคนพาไปทำปุ๋ยดิน...(ปลอม))....(เกี่ยวกันมั้ยนี่)
18 พฤศจิกายน 2545 00:24 น. - comment id 96205
พอได้ได้น้อ
18 พฤศจิกายน 2545 00:42 น. - comment id 96208
มาชื่นชมพี่สาวค่ะ
18 พฤศจิกายน 2545 11:24 น. - comment id 96268
^J^ .......... โอมจาแต่ง...แบบพี่อ๊ายซ์ พี่อ๊ายซ์จัยดีที่สุดเลยยย....
18 พฤศจิกายน 2545 22:56 น. - comment id 96355
:) .. ไม่มีสิ่งใดจีรังยั่งยืน ...ภูผายังกร่อน ประสาอะไรกับใบไม้ ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
