เกิด.......ความทุกข์ สุดเศร้าแค้น แสนสาหัส เป็น.......เครื่องมัด รัดใจ ให้มัวหมอง ควัน.......อารมณ์ คุมจิตช้ำ น้ำตานอง บาง.......คนครอง ควันอยู่ มิรู้รา บาง.......คนรู้ เท่าทันจิต จะคิดได้ แล้ว.......มุ่งไป แน่วแน่ แก้ปัญหา จาง.......ควันร้าย ทุกข์ทวี ที่บีฑา ไป.........เสาะหา ความสดใส ให้ชีวิต รู้...........ว่าทุกข์ ทุกข์ได้ อย่าให้นาน แก้.........บ่วงมาร วังวน ตรงที่จิต ไข.........ปัญหา นานาคลาย ได้สมคิด ใจ..........พิชิต ใจตน เป็นคนจริง ทุกข์.......เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไป สุข.........เกิดได้ ตั้งอยู่ รู้ทุกสิ่ง มิ...........ยอมให้ อารมณ์ใด ได้มาสิง คลาย.....ปลดทิ้ง ดั่งควันบาง ที่จางไป
11 ตุลาคม 2545 17:11 น. - comment id 86448
หนักแน่น มีสติดีค่ะ
11 ตุลาคม 2545 17:19 น. - comment id 86464
มาแลกเปลี่ยนความรู้สึกจ้า อิ อิ
11 ตุลาคม 2545 17:41 น. - comment id 86487
ดีมากครับ...ทั้ง วิธีการแต่งและสาระครับ
11 ตุลาคม 2545 20:59 น. - comment id 86601
อ่านแล้วได้อารมณ์ตามไปกับกลอนเลยครับ *..จากใจไคริ..*
13 ตุลาคม 2545 15:29 น. - comment id 87125
ขอบคุณค่ะ