ประกายเพลิง เริงร่า บนฟ้ากว้าง สุกสว่าง กระจ่างหล้า นภาใส เปล่งลำแสง เขียวแดงเหลือง เรืองวิไล สิ่งนั้นคือ ดอกไม้ไฟ ใหญ่ตระการ มีคนเปรียบ เทียบคนดัง ดั่งพลุแตก เจิดจำรัส เป็นแฉกไป ทั่วไพศาล คนร่ำลือ ชื่อเสียงไป ใช่ยืนนาน วันคืนผ่าน นานลืมได้ ไปจากใจ เปรียบดังเช่น เห็นพลุแตก แหลกบนฟ้า ตระการตาเพียงนาที ที่จุดไซร้ ดังและเด่น อยู่ไม่นาน พานเสื่อมไป จะหาใช่ คงอยู่ คู่นิรันดร์ ชื่อเสียง ลาภยศ สรรเสริญ สุข อันความทุกข์ เสียงนินทา นานานั้น ถือเป็นธรรมดา มาคู่กัน อย่าไหวหวั่น พรั่นพรึง ถึงมันเลย เหมือนชีวัน นั้นย่อมมี ที่แตกดับ ชีพต้องลับ ดับลง ปลงเถิดเอ๋ย อย่ายึดมั่น ถือมั่น กันไปเลย ที่ฉันเอ่ย ใช่เรื่องเชย คือเรื่องจริง หาได้มี สิ่งใดที่ อยู่นิรันดร์ นอกจากความดีนั้น มั่นคงยิ่ง ดำรงอยู่ แม้วายปราณ เนิ่นนานจริง เพราะเป็นสิ่ง สุดประเสริฐ เลิศล้ำเอย
25 สิงหาคม 2545 21:09 น. - comment id 70188
เป็นเรื่องแท้จริงเลยนะเรื่องนี้อะ ........................... สักวาน่าคิดชีวิตมนุษย์ ยามโชคฉุดสู่อำนาจวาสนา เกียรติยศลาภสการเพิ่มผ่านมา ทั้งบรรดาพวดพ้องก็นองเนือง ครั้นถึงยามชะตาขาดอนาถหนอ ดูซอมซ่อโรยราจนหน้าเหลือง ทั้งพวดพ้องเกียรติสมบัติก็ขัดเคือง แม้ใครเฟื่องอย่าลืมตัวกลัวทรุดเอ่ย .............ของเดือนดวงดาว
25 สิงหาคม 2545 21:19 น. - comment id 70191
ขอเห็นด้วยครับ
25 สิงหาคม 2545 23:53 น. - comment id 70270
โห...น้องบุษ ช่างเปรียบเทียบได้ดีจังจ๊ะ
26 สิงหาคม 2545 02:04 น. - comment id 70308
เก่งใหญ่แย้วนะ... ตัวแค่เนี่ย อิอิ
26 สิงหาคม 2545 07:00 น. - comment id 70331
ปรัชญาชีวิต...
26 สิงหาคม 2545 08:54 น. - comment id 70362
*^___^*
29 สิงหาคม 2545 15:10 น. - comment id 71288
ดีจังเลยครับ อยากเขียนได้มั้งจังเลยครับ