ชิงช้าบนลานกว้าง ที่ว่างของเธอและฉัน ที่ที่เคยผูกสัมพันธ์ และบอกลากันเพื่อจากไป กลับมายืนที่เก่า มองเห็นรอยเศร้าที่จางหาย ชิงช้าบนลานทราย ผุสลายไปตามเวลา ไม่มีอะไรคงทน ความรักความหม่นที่เคยค้นหา ความเศร้าเสียใจที่ผ่านมา พอถึงเวลาก็จางหายไป ความเศร้ากลายเป็นอดีต ที่ขึดชีวิตขึ้นใหม่ ทิ้งรอยแผลเป็นในใจ ย้ำเตือนเอาไว้...ว่าอย่าให้ใครมาซ้ำรอยเดิม
29 กรกฎาคม 2544 02:08 น. - comment id 6909
อ่า......เพราะมากจ๊ะ.....เศร้าจัง!
29 กรกฎาคม 2544 02:37 น. - comment id 6917
เศร้าจังเลย เพราะมากด้วย ชอบจับ
29 กรกฎาคม 2544 03:54 น. - comment id 6932
ตกไปหนึ่งประโยคค่ะ ตอน ผุสลายไปตามเวลาต้องต่อด้วย "ไม่มีอะไรคงทน" ลองอ่านใหม่แล้ว ใส่ประโยคนี้ไปด้วยจะรื่นไม่สะดุดค่ะ
29 กรกฎาคม 2544 05:33 น. - comment id 6977
อ่านแล้วลึกไปถึงทรวงเลยนะ คะน้า
29 กรกฎาคม 2544 05:51 น. - comment id 6987
เยี่ยมยุทธ์จริงๆ ชอบมาก...ก. เพราะจับจิตจับใจจังคะน้าจ๋า...า.. เขียนแบบนี้อีกนะ
29 กรกฎาคม 2544 06:44 น. - comment id 6992
เกินคำบรรยายอ่ะ
29 กรกฎาคม 2544 07:17 น. - comment id 6994
ชอบกลอนความหมายแบบนี้นะ...เข้มแข็งดี//
29 กรกฎาคม 2544 15:31 น. - comment id 7009
ชิงช้าน้ำตา โยกไกวไปมา พาให้เศร้าใจ
29 กรกฎาคม 2544 22:14 น. - comment id 7012
ขอบคุณทุกทุกเสียงที่เข้ามาให้กำลังใจกันนะคะ ดีใจเป็นอย่างมาก