ซ่อนใจ คะน้า หรือจะมีฟ้าใหนไกลกว่านี้ ให้หลีกหนีหลบหน้าหาเจอไม่ จะซ่อนตัวกลัวคนเห็นไม่พบใคร จะซ่อนใจปิดบังไว้ไม่ให้เจอ เมฆเทาหม่นเกลื่อนกล่นบนฟ้ากว้าง ช่วยปิดทางค้นใจไว้เสมอ ยามน้ำตารินไหลไร้ใครเจอ ความไหวเพ้อให้ดับลงตรงฟ้าไกล พอกันทีเศษธุลีที่แตกร้าว ความเหน็บหนาวเข้ามาเยือนยามเคลื่อนไหว ก่อกำแพงให้แข็งแรงในหัวใจ เข้มแข็งไว้อย่าให้ใครเห็นน้ำตา...... ฝืนใจ dokkoon ต่อให้หนีไปไกลปลายฟ้าไหน ที่ในใจคงมีเธอให้เพ้อหา แม้อยากลี้หนีสุดไกลไปนอกฟ้า ความห่วงหาไม่หนีไปไกลจากใจ แม้เมฆหมอกอาจหลอกว่าหาไม่พบ แม้เพียรหลบอยากให้จบสักแค่ไหน ภาพเธอยังฝังอยู่ไม่รู้คลาย หลอกได้แค่กับใครใครว่าใจได้คลายคืน ก่อกำแพงในใจให้แข็งกล้า แต่กำแพงกลับล้าใจมันฝืน หลอกตัวเองได้บางครั้งว่ายังชื่น แต่น้ำตายังรื้นยามค่ำคืนที่เดียวดาย
2 มิถุนายน 2545 17:39 น. - comment id 53438
(o^___^o)
2 มิถุนายน 2545 17:56 น. - comment id 53445
อ่านกลอนแล้วมีความรู้สึกเช่นกัน คนเราถ้ามีจิตผูกพันแม้นอยู่ไกลแค่ไหนก็เหมือนอยู่ใกล้กัน
2 มิถุนายน 2545 17:57 น. - comment id 53446
เป็นความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธ เนรเทศตัวไปให้ไกลหาย หนีไม่พ้นกับใจตนที่เดียวดาย แล้วสุดท้ายต้องเวียนว่ายกับความจริง ขอบคุณที่นำมาต่อนะคะ เลยแถมให้อีกจิ๊ดนึง
3 มิถุนายน 2545 12:30 น. - comment id 53584
: ) ชอบๆ
7 มิถุนายน 2545 15:28 น. - comment id 54486
=^. .^=