ชั่วคราวดอกสวยก็ร่วงหล่น หมุนวนดั่งวัฏสงสาร มีเกิดมีดับไปกับกาล สุขทุกข์พ้นผ่านไม่จีรัง
--------****------------ ทิ้งอัตตาความจริงทุกสิ่งสรรพ นั่งสดับฟังธรรมคำสั่งสอน ที่เกิดแก่เจ็บตายคลายอาวรณ์ ไฟโชนฟอนปลายฟืนฝืนได้ฤา
ดับปลายแต่กลิ่นไหม้...ยังคง ประจักษ์เจตจำนงค์...ไป่พ้น ตัดห่วงบ่วงพะวง...หาขาด ท่านเอย รูปรสสัมผัสท้น...บทเบื้องดั่งควันฯ
แก้วประภัสสร// ขอคนแก่เขียนบ้างสักกลอน ..