กายขยับ รับรู้ ว่าอยู่รอด
สองตาสอด แลหา ว่าอยู่ไหน
ตะวันแดง แสงทอง ส่องอำไพ
คลำหัวใจ ยังเต้น เป็นความจริง
สองมือกำ ค้ำกาย หมายจะลุก
คอยปลอบปลุก ใจว่า อย่าหยุดนิ่ง
ถ้าบุญหนุน เราหนอ ขอพึ่งพิง
ทุกข์หลายสิ่ง ทนอยู่ สู้ต่อไป
อรุณรุ่ง วันนี้ ยังมีชีพ
ต้องเร่งรีบ รับขวัญ กับวันใหม่
แม้จะหนาว ร้าวเหน็บ เจ็บเพียงใด
จะก้าวไกล ให้ถึง ซึ่งปลายทาง
ทางสายเปลี่ยว เดินเดียวดาย อยู่ปลายโลก
สายลมโบก ยามเช้า หนาวไม่สร่าง
รัตติกาล ผ่านผัน มันเลือนลาง
เราจะเดิน ก้าวย่าง อย่างไม่ท้อ