เมือ่ความรักทักทายมักขายฝันว่าคงมั่นวันไหนก็ไม่เปลี่ยน
ความโลเลเสแอบไว้แนบเนียน
ในบทเรียนแรกรักมักสวยงาม
พอเดินผ่านบานประตูความรู้แรก
รักเพิ่มแฉกแรกมองเป็นสองสาม
ให้รู้สึกหลายหลากอยากติดตาม
ตั้งคำถามมากมายเป็นรายวัน
บางครั้งหวั่นบ่อยครั้งไหวเริ่มไม่เหมือน
บ้างก็เจื่อนบ้างก็เจิมเพิ่มสีสัน
บ้างก็เชื่อนิทานรักหวานนิรันดร์
บ้างรู้ทันว่ารักมักร้าวราน
ช่วงที่รักไม่เปลี่ยนอาจเอียนหน่อย
กินหวานบ่อยบ่อยเกินเชิญเบาหวาน
รักออกรสตรงหมดรสน้ำตาล
กลายขมปานยาดำตอนช้ำรัก
จึงบางคนร้องไห้หลายหลายหน
อีกหลายคนเพ้อพกยามอกหัก
ใครที่ขมอมหวานเนิ่นนานนัก
จะรู้จักรักจริงยิ่งกว่าใคร
ความรักจะคงอยู่คู่กับโลก
คู่กับสุขคู่กับโศกอย่าสงสัย
รักที่ยังยึดติดเป็นพิษภัย
รักที่ให้เรื่อยไปใจสบาย