รวยกระจุก..จนกระจาย นั่นสิหมายให้ตระหนัก ผู้แกร่งอย่าแย่งชัก ลาภควรได้มากมายเกิน รวยสุดล้น..จนก็หลาย ห่างมากมาย ใช่ผิวเผิน อยู่ร่วมผองต้องเผชิญ ความขาดเกิน อย่าเมินมอง ค่าคน..บนโลกร่วม คือค่ารวมแห่งเราผอง เกิดดับกับครรลอง ไยจักต้องแตกต่างกัน รวยกระจุก..จนกระจาย สุขที่หาย เพราะใครนั่น ราษฎร์อย่างเรา รู้เท่าทัน ผู้บริหาร แข่งกันรวย !! มันจึงช่วย? จนกระจายไปทั่วแดน !!