ริมหน้าต่าง
ริมหน้าต่างที่ติดชิดเตียงตั้ง
คนป่วยนั่งมองผ่านหน้าต่างนั้น
เขาเล่าเรื่องเบื้องนอกบอกแบ่งปัน
ให้เพื่อนกันที่ป่วยหนักพักอีกเตียง
จากห้องคนป่วยหนักที่พักอยู่
สองเตียงคู่คนละฝั่งนอนฟังเสียง
จากคนหนึ่งสู่คนหนึ่งซึ่งนอนเคียง
ด้วยสำเนียงเหงาเศร้าคละเคล้ากัน
ข้างนอกนั้นแลริ้วมีทิวหญ้า
มีท้องฟ้าสวยงามดุจความฝัน
มีสายธารไหลผ่านดุจม่านควัน
มีตะวันอบอุ่นละมุนละไม
มีถนนทอดยาวเข้าตัวตึก
มีซอยลึกผู้คนล้นขวักไขว่
มีสนามเด็กเล่นเห็นแต่ไกล
ชิงช้าไกวม้าหมุนละมุนตา
มีไม้ดอกสวยงามยามฟ้าใส
มีต้นไม้ใบบังพรั่งพฤกษา
มีฝูงนกผกผินบินไปมา
มีดารายิ้มเยือนเป็นเพื่อนจันทร์
จนวันหนึ่งถึงคราเขาลาจาก
ความตายพรากคนป่วยที่ช่วยฝัน
คนที่วาดภาพแสงแห่งตะวัน
เตียงใบนั้นพลันว่างร้างสำเนียง
คนที่เหลือขอเปลี่ยนเวียนเตียงตั้ง
ขอมานั่งมองภาพทราบจากเสียง
เขาชะเง้อมองดูอยู่บนเตียง
เขาเห็นเพียงกำแพงอิฐปิดบังตา
-----------------