ถ้วยแก้ว.........ชามขวัญ

อินทนนท์(คนเชียงใหม่)

เมื่อครั้งก่อน	ตอนเป็นเด็ก	ยังเล็กนัก
แม่คอยทัก	คอยตักเตือน	เสมือนสอน
ให้อยู่คง		ดำรงมั่น		ทุกขั้นตอน
ที่แม่สอน		ให้ลูกจำ		คำโบราณ
แม่บอกหนึ่ง	มี ถ้วยใส	ด้วยใยแก้ว
ประดับแวว	เจียรนัย		พิไลหวาน
แซมดอกกอ	ช่อผกา		วิลาวัลย์
คล้องบุหลัน	จันทร์กระพ้อ	เป็นช่อชม
อีกสองชาม 	มีนามหวาน 	ว่าขวัญแก้ว
พิลาศแพร้ว	เป็นแนวเรียง	เคียงผสม
ดูงดงาม		นามก็เพราะ	พอเหมาะชม
เยี่ยงสนม	สมมหา		ราชินี
เวลาจัด		จะคัดวาง	ให้ห่างออก
เป็นแนวบอก	ศอกเทียบ	เปรียบวิถี
กันเพื่อให้	ไม่กระทบ	จบวิธี
แก้วยังดี		ชามก็เด่น	เช่นทุกวัน
เปรียบเช่นคน	อยู่ชนชั้น		อย่างขวัญแก้ว
ดูงามแล้ว	ทั้งแนวจิต	ที่คิดฝัน
ดำรงตน		เป็นผลบุญ	คุณอนันต์
มีความฝัน	มีหน้าที่		ทวีกาล
ต่างคนต่าง	ก็มีดี		ที่ตัวทราบ
ไม่คิดทาบ	ปราบแย่ง	คอยแข่งขัน
น้ำใจจิต		มิตรก็อยู่		มิรู้วัน
เช่นชามขวัญ	ยังคู่แก้ว		อย่างแนวกลอน
แม่เคยสอนผมว่า....ทั้ง"ถ้วยแก้ว" และ "ชามขวัญ" เป็นของมีค่าสวยงาม เวลาจัดวางต้องระวัง ไม่ควรวางใกล้กันเพราะอาจกระทบกันแตกเสียหาย  เหมือนกับมิตรภาพที่ดีก็เช่นเดียวกัน รักกันสนิทกันมาก มีมิตรภาพที่ดีต่อกันควรรักษาให้ยาวนาน ไม่ควรก้าวก่ายกันมากจนเกินไปหากบาดหมางใจกัน ก็จะเสียดายมิตรภาพเกิดการสูญเสีย เช่นของสวยงามทั้งสองสิ่งนี้ ....