มีเงิน เกริ่นว่าน้อง มีทอง มองเหมือนพี่ กราบไหว้ ผูกไมตรี คนเช่นนี้ มีมากมาย ยามมี ขี้ยังหอม ญาติมิตรยอม ค้อมถวาย มากล้น คนทักทาย สุขสบาย คล้ายเทวัญ คราวจน คนส่อเสียด หมดสิ้นเกียรติ โดนเหยียดหยัน เพื่อนตาย หายหน้าพลัน หลบผลุนผลัน บั่นเยื่อใย สิ่งสรรพ ทรัพย์อาดูลย์ บริบูรณ์ ล้วนสูญได้ สังขาร ผ่านวันวัย ย่อมละไป ใช่อยู่ทน สลัด จากวัตถุ หันทำนุ บุญกุศล ใช่ฉวย เพียงรวยจน แยกเหตุผล กลอบาย โลภหลง ปลงไม่ตก จิตมุ่นหมก งกกระหาย ตะบึง ถึงบั้นปลาย แม้ร่างกาย ก็วายลง พิสุทธิ์ ในพุทธา กอปรสัมมา อานิสงส์ ลมหมด คราปลดปลง นามยังคง อยู่ยงยืน
17 ตุลาคม 2555 14:20 น. - comment id 1248919
เยี่ยม ๆ
17 ตุลาคม 2555 14:26 น. - comment id 1248922
เพื่อนกินหาง่าย เพื่อนตายหายาก เป็นจริงแท้แน่นอนค่ะคุณสุนทรวิทย์ แต่คนในครอบครัว พ่อแม่ลูก คือเพื่อนตาย ไม่ว่าจะรวยหรือจน เราก็ไม่ทอดทิ้งกันแม้ในยามยาก ญาติมิตรเพื่อนพ้องในยามมั่งมีศรีสุขหาง่ายค่ะ แต่ในยามทุกข์ ตกงาน ไร้เงิน ยากจะหาได้ เพราะต่างคนต่างมีภาระของตน ลองป่วยนอนโรงพยาบาลสักปีดูซิคะ คนที่จะไปเฝ้าไข้ได้ทุกวันทุกคืนคือลูกและคู่ชีวิตค่ะ แม่อนงค์นางป่วยหนักเป็นสิบปีแต่รอดมาได้เพราะพ่อและลูกไม่เคยทอดทิ้ง ไม่มีญาติหรือเพื่อนคนไหนจะทำให้ได้นานปานนั้น แต่ถ้าอยากเฮฮาปาร์ตี้นั้นหาง่ายมากค่ะ ให้ทำบุญสร้างกุศลให้บ่อยๆและระลึกคุณพ่อแม่ไว้ตลอด พ่อแม่ของคู่ชีวิตก็เหมือนของเรา สามีอนงค์นางบอกว่ารักเมียมากตรงที่เมียรักพ่อแม่เขาเหมือนกัน ก่อนพ่อสามีเสียชีวิตเราพากันเฝ้าจนวินาทีสุดท้าย เขาก็รักพ่อแม่อนงค์นางเหมือนกันค่ะ ปรนนิบัติดูแลในยามเจ็บป่วย เสื้อผ้าของแม่ยายเขาก็ซักให้ไม่เคยรังเกียจว่าเปื้อนของเสียจากร่างกาย เป็นเรื่องจริงค่ะ จะสอนลูกเสมอว่าถ้าจะเลือกคู่ครองดูไม่ยาก คนไหนเข้าหาพ่อแม่เสมอคนนั้นรักจริง ไม่ใช่ชวนกันไปเที่ยวตลอดแต่ไม่เคยไปหาพ่อแม่เราเลยสักครั้ง แล้วจะฝากชีวิตไว้ได้อย่างไรกัน
17 ตุลาคม 2555 16:53 น. - comment id 1248930
เจ้าชู้ ชอกี มีหลายบ้าน แบ่งงาน ไม่ลง คงต้องเฉา ตอนหนุ่ม ประจัญ มิบรรเทา ตอนเฒ่า สิ้นฤทธิ์ พิษไม่มี
17 ตุลาคม 2555 15:48 น. - comment id 1248943
ด้วยฉะนี้ผู้คนถึงปรารถนาเงินทองนะคะ อย่างน้อยก็ได้รับการยอมรับนะคะ
17 ตุลาคม 2555 16:17 น. - comment id 1248948
ขอบคุณครับคุณบุญเพิ่ม
17 ตุลาคม 2555 16:29 น. - comment id 1248949
เป็นจริงอย่างที่ว่าครับคุณอนงค์นาง ผมเคยเสียทีเพื่ิอน มาแล้ว สุดท้ายถึงรู้ว่าเราโง่บรมสุดๆ เป็นบทเรียนราคา แพงครับ
17 ตุลาคม 2555 16:32 น. - comment id 1248951
จริงครับคุณเพียงพลิ้ว มีเงินก็เสียงดังได้ทำอะไรไม่น่า เกลียด ไม่มีเงินทำอะไรก็ผิดไปหมดครับ
17 ตุลาคม 2555 16:44 น. - comment id 1248953
ชีวะธนสาร ออกบานเบอะ หล่นเลอะเทอะ มากมาย อยู่หลายบ้าน หากไม่รีบ บำบัด เร่งจัดการ ญาติจะพาล แช่งชัก หักคอเอา พักนี้สื่อข่าวพาดหัวบ่อย ชักกลัวแล้วเรา
17 ตุลาคม 2555 18:13 น. - comment id 1248959
คุณสุนทรวิทย์ ตอนแรกๆเมื่อก่อนอ่านกลอนของคุณแล้วไม่ค่อยชอบค่ะ แต่พอนานไปคิดว่าคุณก็นิสัยดี ตลก และเป็นมิตรที่ดีกับอนงค์นางเสมอ ให้กำลังใจตลอด เหมือนคุณศรีสมภพเลยค่ะ แซวกันไปกันมาน่าขำ ยกให้เป็นพระเอกบ้านกลอนคนละมุมบนสังเวียน ถ้าไม่มีคุณทั้งสองและคุณดินที่คอยเมนท์ในกลอนอนงค์นาง คงเหงาเหมือนกันนะคะ ดีใจที่มีคนเข้าใจแค่ไม่กี่คนก็น้ำตาซึมได้เหมือนกัน แบบว่าเพื่อนน้อย อย่าทิ้งกันเด้ออ้ายเด้อ
17 ตุลาคม 2555 18:53 น. - comment id 1248963
คุณอนงค์นางครับ ผมเป็นเพื่อนกับทุกๆคนครับ แต่ชอบเขียนกลอนตลก รวมทั้งกลอนสอนใจ บางคนก็ชอบ บางคนก็ชัง ต้องทำใจครับ ข้อเสียของผมคือเวลาหยอกเพื่อน บางครั้งใช้ คำไม่ค่อยเหมาะสมเพราะพยายามให้สัมผัสในทุกบรรทัด บางทีก็ตลกจนเกินเหตุ ผมก็เบื่อตัวเอง บ่อยมากที่เขียนไม่ออกเฉยๆครับ
17 ตุลาคม 2555 19:26 น. - comment id 1248964
สิ้นไร้ แม้ไม้ตอก ถูกคนหลอก ขึ้นคานทอง เคี้ยวหมาก กากก่ายกอง ขายไม่ได้ ทำไงดี จนทรัพย์ รับเลี้ยงไหม สี่ห้องใจ แจกให้ฟรี หมดตัว อย่ากลัวหนี พี่เลี้ยงด้วย ช่วยตรองดู ลำบาก มากเหลือทน เพราะความจน บ่นเข้าหู เข้าห้อง ปิดประตู อยู่บนคาน บ้านสาวโสด .. .. .. ..
17 ตุลาคม 2555 20:31 น. - comment id 1248970
เคี้ยวหมาก ปากแดงแจ๋ งามแท้แท้ แม่หญิงโสด อยู่ไกล กันหลายโยชน์ นึกเคืองโกรธ โทษชะตา ดวงจิต คิดมุ่งมาด แต่ยังขาด วาสนา อยากหอม ดอมผกา ไกลเกินกว่า คว้าเด็ดดม อยู่ดอย สอยไม่ถึง รักหวานซึ้ง จึงมิสม เจ็บแปลบ แอบระทม ดับขื่นขม หันดมกาว
18 ตุลาคม 2555 06:14 น. - comment id 1248983
18 ตุลาคม 2555 06:25 น. - comment id 1248987
คนเราเคารพคบกันที่เงิน โอ..อำนาจเงิน ! ลองฟังเพลงพี่เทพสิ.. http://www.youtube.com/watch?v=MwRlBAx9BT8
18 ตุลาคม 2555 07:06 น. - comment id 1249000
เพลงโปรดของผมในอดีตเลยครับคุณศรีสมภพ ขอบ คุณครับ
18 ตุลาคม 2555 07:15 น. - comment id 1249005
ขอบคุณคุณพจนา/หนังสือที่แวะมาทักทายครับ
18 ตุลาคม 2555 07:40 น. - comment id 1249011
.. อุ๊ยว้ายย ตกใจมากมาย.. เฮียหว้านหวาน ฟ้ามืดครื้ม ฝนลงเม็ดปรอยเชียะ อากาศดี้ดี อยู่ด้วยกันมาตั้งนาน วันแรกครั้งแรกที่ได้ยินเจ้าค่ะ ..ฟังเพลงนี้เจ้าค่ะ http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=piQOB-SbQW4#t=166s ..
18 ตุลาคม 2555 10:15 น. - comment id 1249024
ฟ้ามืดครึ้ม ฝนลงเม็ด บรรยากาศเป็นใจ อย่างนี้ อยู่ว่างๆทำไมเสียเวลา รีบเข้าห้องกันเถิดซ้อ ช่วยกันปัดกวาดทำความสะอาดห้องน่ะ ไม่มีอะไรอย่าคิดมากครับ
18 ตุลาคม 2555 11:58 น. - comment id 1249034
วันนี้ต้องทาน..แห้วเชื่อมอีกแล้วเหรอเจ้าค่ะเฮีย.. เมื่อก่อนต้องทำความสะอาด3เวลาทุกวัน แต่เดี๋ยวนี้ ทั้งปีทำเฉพาะเวลาอากาศเป็นใจ ..ซ้อถึงเป็นโรคภูมิแพ้..เฮีย.. ต้องทานแห้วเชื่อมน้ำตาลเป็นยากษัย ทุกวันเลยยย แง แง
18 ตุลาคม 2555 12:56 น. - comment id 1249041
ก็เฮียเหนื่อยนี่นา ต้องคอยปัดกวาดเช็ดถู หลายบ้านซ้อก็รู้ หยวนๆนะครับ
19 ตุลาคม 2555 13:17 น. - comment id 1249132
เพื่อนกินหาง่าย เพื่อนตาไปงานศพ แวะมาอ่านครับ.
19 ตุลาคม 2555 17:01 น. - comment id 1249173
พูดจะซึ้งจนน้ำตาไหลเลยครับ
20 ตุลาคม 2555 15:15 น. - comment id 1249258
เพราะและมีแง่คิดมากครับ
20 ตุลาคม 2555 15:27 น. - comment id 1249275
ขอบคุณมากครับ