หายอยากพลันหายทุกข์
สุนทรวิทย์
คนไร้โรค ไร้ภัย ใจย่อมสุข
หากยังทุกข์ นั่นเพราะ ตัวเสาะหา
ความอยากมี อยากได้ ในอัตตา
มิลดรา-วาศอก เรื่องนอกกาย
ทุกข์,สุขผลิ จากใจ ใช่สินทรัพย์
ลองระงับ แรงอยาก อันมากหลาย
พิษกลัดกลุ้ม รุ่มร้อน คงผ่อนคลาย
โรคกระหาย เนื้อแท้ เกิดแต่ตน
มนุษย์มี ปรารถนา ชั่วอายุ
ปล่อยวัตถุ ครอบงำ ทำสับสน
จิตสำนึก รังเกียจ เหยียดความจน
คอยแบ่งชน แบ่งชั้น กันอาจิณ
ชาติหนึ่งอยู่ มินาน ก็ผ่านพ้น
ไยกังวล หวั่นไหว ไม่จบสิ้น
แรกเกิดมา เปลือยเปล่า เท่ากรวดดิน
แค่มีกิน สักมื้อ คือกำไร
หมั่นชะล้าง ความอยาก แม้ยากยิ่ง
ขจัดสิ่ง อัปลักษณ์ ปวงหยักไย่
รู้จักอิ่ม รู้จักพอ ก็สุขใจ
อยากฉันใด ทุกข์ฉันนั้น นั่นแหละคน