หน้าส่วนตัว
สังขารคน เราหนอ พอแก่เฒ่า
ความอับเฉา นานา ก็ปรากฏ
เส้นประสาท ทั่วร่าง ต่างพยศ
แม้จะตด สักครั้ง ยังเหนื่อยแรง
เดี๋ยวปวดหัว ตัวร้อน นอนจับไข้
เดี๋ยวเคลื่อนไหว ไม่คล่อง เดินย่องแย่ง
สรีระ ทุกส่วน ล้วนเปลี่ยนแปลง
ที่เคยแข็ง ดันอ่อน นอนหงิกงอ
เป็นครรลอง วัฏฏะ ของมนุษย์
ร่างกายทรุด ยามใด ใจย่อมฝ่อ
วันเวลา อายุขัย ไม่อาจรอ
การสึกหรอ จำเผชิญ ดำเนินไป
ก่อนเลือดลม แปรปรวน ควรฉุกคิด
ชั่วชีวิต สัตย์ซื่อ ฤๅเหลวไหล
ทำดี,ร้าย รายทาง ไว้อย่างไร
ลองชั่งใจ กลั่นกรอง สอดส่องตน
อย่าปล่อยวัย ร่วงโรย โดยไร้ค่า
ใช้เวลา ที่เหลือ เกื้อกูลผล
อย่าเสียที สักแต่ แค่เป็นคน
บุญกุศล ใดใด กลับไม่มี
สุนทรวิทย์ 12 ก.ย. 2554 11:59 น. - ID 141728 
1317
1
0
13 กันยายน 2554 01:18 น. - comment id 1207971
อ่านแล้วปลง
14 กันยายน 2554 00:44 น. - comment id 1208058
ชอบคับสละสลวยดี ลิขิตเขียนละเมียดละไมได้ปัญญา คลับคล้ายคลาได้ยินจากถิ่นไหน บทท้ายสุดนึกตรองแลย้อนไป ปัจฉิมในโอวาสพระศาสดา..
ด้วยปัญญาพาพ้นทุกข์สุขในธรรม
15 กันยายน 2554 12:14 น. - comment id 1208126
ละเมียดละไม ใครกันนี่? อ๋อกวี แห่งอาศรมคมในฝัก แอบลับมีดกรีดกรายขอทายทัก ขึ้นหน้าหลัก..ถอดฝักวางสร้างบทกลอน คห.๒ ควรลองดู ..ให้รู้เรี่ยม
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
