หน้าส่วนตัว
ชีวิต จิตมนุษย์
อันสมมุติ ว่าสุดดี
เท็จจริง สิ่งซึ่งมี
เพียงอินทรีย์ ที่รอวาย
รากเหง้า เหล่าเมล็ด
จะเป็นเพชร ฤๅเม็ดทราย
ยามแตก แหลกกระจาย
ป่นสลาย ก็คล้ายกัน
มิเที่ยง คือเที่ยงแท้
ไม่ผันแปร แต่ปางบรรพ์
เกิดมา ต่างฝ่าฟัน
เพื่อเติมฝัน อันไฉไล
ทุกข์,สุข ต่างคลุกคลี
โดยวิถี ที่แกว่งไกว
ชั่ว,ดี ชี้จากใจ
สุดแต่ใคร ใฝ่นิยม
อำนาจ วาสนา
อีกตัณหา กามารมณ์
ครอบงำ นำสังคม
พาติดหล่ม จมราคี
อัตตา บังตาตน
หลงอยู่บน กลโลกีย์
หญิงร้าย ชายอัปรีย์
จึ่งทวี ทุกวี่วัน
มายา โลกามิส
แม้บัณฑิต ยังติดพัน
เสวนา เยี่ยงสามัญ
ตามโมหันธ์ สันดานชน
ปรัชญา ชีวาลัย
อายุขัย ใช่คงทน
แต่มี สักกี่คน
เคยกังวล ถึงผลกรรม
สุนทรวิทย์ 11 ก.ย. 2554 11:32 น. - ID 141709 
1392
1
0
11 กันยายน 2554 14:44 น. - comment id 1207818
..โลกแกว่ง แรงโลภ โอบไล่ ผลักไส ใฝ่ต่ำ ถลำถลา แก่งแย่ง แข่งขัน เข่นฆ่า ไขว่คว้า หาทาง สร้างตน ..ไร้ศีล ไร้ธรรม ต่ำชั่ว ไม่กลัว กรรมหนอ ฉ้อฉล โกรธา อารมณ์ ข่มคน เหยียบพ้น บนบ่า ข้าพอ อวิชชา หารู้ สู่แจ้ง มัวแก่ง แย่งกิน กามก่อ หลงใหล โลกีย์ นี้หนอ เริงล่อ โลมเลีย เนียนัว สุดท้าย ตายดับ ลับร่าง ไม่วาง เว้นขาด ชาติชั่ว ใช้กรรม ทำมา น่ากลัว หดหัว ตัวตก ..นรกรอ สายสิ้น ดินกลบ กลับเกิด นรกเปิด เตลิดว่าย กายก่อ ทุกข์ทน วนเวียน เอียนท้อ เกิดต่อ ก่อดับ นับนาน ..โลกแกว่ง แรงล้า ช้าลง เกวียนกง กรรมกรีด ขีดคั่น ตายนับ ดับขั้ว ชั่วกัลป์ สวรรค์กั้น อมนุษย์..สุดทาง กลอนเก่า เอามาแจม.....
11 กันยายน 2554 15:04 น. - comment id 1207824
โลกแกว่งจนผมเมาโลกแล้ว เมื่อไหร่จะหยุดแกว่ง
12 กันยายน 2554 03:30 น. - comment id 1207885
ดีนะ ไม่เปลืองเหล้า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
