นิทานเซ็น ตอน พระบ้าผู้เผาแตงกลางป่าเขา

กระบี่ใบไม้

เรื่องราวในใต้หล้าล้วนทุกข์เข็ญ
ไม่สดชื่นรื่นเย็นเหมือนบนเขา
เอนกายลงใต้กอหวายพอบรรเทา
เก็บก้อนหินใกล้ตัวเข้ามาหนุนนอน
ไม่อยากเป็น...มหาราชา
ทั้งอำมาตย์และเสนายศกระฉ่อน
ชีวิตข้า...เกิดและตาย ไม่อาทร
หรือหวั่นเกรงความทุกข์ร้อน...การเปลี่ยนแปลง
..................................................
ฮ่องเต้ ถังเต๋อจง ดำริว่า
ใครจารึกถ้อยวาจาบนผาแกร่ง
เหล่ามหาเสนาท่านจงแจกแจง
หาคำตอบมาแสดงข้ารู้ที...
สิ้นสุดเสียงสีหนารถประกาศก้อง
มีผู้คนรับสนองอย่างอึงมี่
ณ บริเวณเทือกผาใหญ่แสนไกลนี้
พระบ้าหนึ่งซ่อนวิถีอยู่กลางดง
..................................................
ราชโองการมาถึงเจ้า...คุกเข่ารับ
เห็นพระบ้าแกล้งนั่งหลับเลอะเลือนหลง
เก็บขี้วัวเผาผลแตงจัดแจงลง
ควันโขมงโฉงเฉงส่งน้ำมูกย้อย
ท่านอาจารย์น้ำมูกท่าน...นั้นรินไหล
อย่ามายุ่งแตงเผาไฟกำลังอร่อย...
น้ำมูกของชาวโลกนี้ที่รอคอย
ยังมีอยู่มิใช่น้อยเช็ดอย่างไร?
กินแตงนี้ขณะที่ยังร้อนร้อน
สามโลกมีเพียงจิตซ่อนเพลิงเผาไหม้
ธรรมทั้งหลายอาศัยรู้อยู่ภายใน
สูงล้ำ-ต่ำใต้....อย่าแยกมัน
..................................................
ฮ่องเต้ทรงตรัสเอาไว้ ในใต้หล้า 
เป็นบุญของแผ่นดินข้าและผองท่าน
ผู้เผาแตง,ถ่านแดงร้อนหย่อนม่านควัน
เพื่อชี้ทางสว่างนั้น...ให้ฉุกคิด