กาลครั้งหนึ่ง...มีชาวนา เก็บไข่นกอินทรีมาก็เลี้ยงไว้ หย่อนไข่ลงที่ในตะกร้าก่อนจากไป ฝากกับแม่ไก่ไว้ให้ฟูมฟัก อินทรีน้อยโตขึ้นไปไม่หัดบิน ฟ้าแสนไกลใต้ดวงจินตน์ไม่รู้จัก อยู่กับไก่โตกับไก่ด้วยใจภักดิ์ มองท้องฟ้ากว้างขวางนักอยู่เบื้องบน โน่นแน่ะนกอินทรีทองผู้ท่องฟ้า ผู้ยิ่งใหญ่แห่งเวหาทุกแห่งหน สง่างามท่ามกลางฟ้า...อย่างน่ายล ชีวิตนี้ข้าบินพ้นถึงถิ่นใด? เพื่อนไก่ที่อยู่ข้างข้างต่างร้องว่า ไก่เคยอยู่บนท้องฟ้าแต่ครั้งไหน? เกิดกับดินตายกับดินจนสิ้นใจ เจ้าจงเจียมตนเอาไว้...อย่าเหิมตน ....................................... ภาพอินทรีลับขอบฟ้า...พ้นตาแล้ว ลูกอินทรีเริ่มหม่นแววหมองปลายขน แก่อย่างไก่ ตายอย่างไก่ ไร้ดิ้นรน เพราะในห้วงดวงกมล...ไม่เหิรบิน ดัดแปลงจากเรื่อง นกอินทรี โดย ศ.นพ.ประสาน ต่างใจ เวบ Google
กระบี่ใบไม้ 8 ก.ค. 2554 16:13 น. - ID 140962 
3304
2
0
8 กรกฎาคม 2554 20:47 น. - comment id 1201949
อ่านแล้วรู้สึกเศร้าแทน ลูกนกอินทรีจัง เลือกเกิดไม่ได้ เลือกเป็นยังไม่ได้อีก
8 กรกฎาคม 2554 21:49 น. - comment id 1202078
9 กรกฎาคม 2554 00:34 น. - comment id 1202235
ฟ้าทั้งใสทั้งกว้างออกอย่างนั้น ไม่น่าหวั่นวิตกเลยนกเอ๋ย เหยียดปีกกว้างกวักฟ้ากล้ากว่าเคย เพื่อสังเวยเสรีที่เกิดมา สวัสดีครับผม แวะมาเป้นกำลังใจให้ เอากลอนดีดีของคุณ จินตนา ปิ่นเฉลียว มาฝากกันครับ
10 กรกฎาคม 2554 12:11 น. - comment id 1202421
เป็นอะไร....อยู่ที่ไหน.. ขอให้ใจพอเพียง ก็มีความสุขค่ะ..
งานว่างแล้วเหรอคะพี่ใบไม้.. หายไปนาน คิดถึงนะคะ...
มะขิ่น De CA.
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
